الگوهای نامطلوب مربوط به تشخیص ام 0 در بیماران مبتلا به سرطان سینه در طول سال 2008-1978 Unfavourable pattern of metastases in M0 breast cancer patients during 1978-2008: a population-based analysis of the Munich Cancer Registry
Abstract
Little is known about time trends in metastases in the patients treated in routine health care facilities without metastases at diagnosis (M0) and about survival after these metastases. Data on 33,771 M0 patients with primary breast cancer diagnosed between 1978 and 2003 were obtained from the Munich Cancer Registry. Survival analyses were restricted to the patients with metastases within 5 years of the initial diagnosis. The incident number of the patients approximately doubled each period and 5-year overall survival increased from 77% in the first to 82% percent in the last period. 5490 (16%) M0 patients developed metastases within 5 years after the initial diagnosis.
The hazard of developing metastases was lowest in the most recent period compared to the first period (HR = 0.50, P\0.001). The hazard of dying after metastases was equal for patients diagnosed between 1978–1984 and 1995–2003 (HR 1.08, P = 0.3). The percentage of the patients that developed bone metastases decreased each time period, but the percentage primary liver and CNS metastases increased. Exclusion of site of metastases in the multivariate analysis led to a 20% (P = 0.02) higher hazard of dying following metastases in the last versus the first period. In the period 1978–2008, unfavourable changes in the pattern of metastases were exhibited and no improvement was observed in survival of the patients after occurrence of metastases. An explanation might be the increased use of adjuvant systemic treatment, which has less effect on the highly lethal liver and CNS metastases than on bone metastases. The increased use also appeared to contribute to the overall prevention of metastases in breast cancer and therefore to improve overall survival.
Keywords: Metastases pattern, Time to metastases, Survival, Breast cancer
چکیده فارسی
مقدار کمی درباره روش های تشخیص اولیه با توجه به امکانات موجود برای تشخیص اولیه (M0) وجود دارد. داده های مربوط به 33771 m0 بیمار که برای آن ها بین سال های 1978 تا 2003 سرطان سینه تشخیص داده شده بود با کمک مرکز سرطان مونیخ در دسترس بود. آنالیزهای مختلف بیماران را برای تشخیص دادن اولیه در طول مدت 5 سال محدود کرده بود. تعداد افراد مبتلا به سرطان تقریبا هر 5 سال یک بار به مقدار 2 برابر افزایش می یافت و شانس زنده ماندن از 77 درصد به 82 درصد در دوره اخیر افزایش یافت. 5490 نفر از بیماران در مدت 5 سال بعد از تشخیص بیماری، بیماری شان توسعه یافت. خطر مربوط به گسترش بیماری در دوره اخیر در مقایسه با دوره اول کمتر بود. خطر فوت بعد از بیماری برای هر بیمار بین 1984-1978 و 2003-1995 تشخیص داده شده بود. درصدی که بیماری استخوانی هر بیمار گسترش می یافت برای هر دوره کاهش می یافت اما درصد اولیه مربوط به جگر و CNS افزایش می یافت. جلوگیری از مکان های بیماری در آنالیزهای چند متغیره منجر به افزایش 20 درصدی مرگ و میر در دوره اخر در مقایسه با دوره اول شد. در دوره زمانی 2008-1978 تغییرات نامطلوب در الگو گسترش بیماری ایجاد شد و هیچ گونه بهبودی در وضع بیماران بعد از تشخیص صورت نگرفت.
کلمات کلیدی: الگوی شیوع بیماری، زمان شیوع بیماری، زنده ماندن، سرطان سینه
مشخصات
توسط: Corina J. G. van den Hurk, Renate Eckel, Lonneke V. van de Poll-Franse مجله: Breast Cancer Research and Treatment انتشارات: Springer سال انتشار: 2011 میلادی تعداد صفحات متن اصلی: 11 تعداد صفحات متن ترجمه: 11 تاریخ درج: ۱۳۹۵/۵/۲۶ منبع: دیتاسرا
خرید آنلاین فایل ترجمه
عنوان: الگوهای نامطلوب مربوط به تشخیص ام 0 در بیماران مبتلا به سرطان سینه در طول سال 2008-1978 حجم: 297.77 کیلوبایت فرمت فایل: pdf قیمت: 129500 تومان رمز فایل (در صورت نیاز): www.datasara.com نرم افزارهای مورد نیاز: winrar - adobe acrobat - office
تنها با ارسال یک ایمیل وجه خود را دریافت نمایید
دانلود فایل اصلی
عنوان: Unfavourable pattern of metastases in M0 breast cancer patients during 1978-2008: a population-based analysis of the Munich Cancer Registry
مقدمه
جلوگیری کردن از بیماری سرطان سینه بدون تشخیص دادن بیماری در کشورهای صنعتی در حال افزایش می باشد. این افزایش می تواند با افزایش یا کاهش میزان مرگ و میر مربوط به سرطان سینه توضیح داده شود که برای نشان دادن اولیه گسترش یافته است و بنابراین دارای مرحله توزیعی موفقیت آمیز و بهبود بخشی در درمان می باشد. آشکارسازی اولیه به مقدار زیادی در زمینه سرطان سینه می تواند میزان آگاهی فرد را بیماری در بین زنان افزایش دهد.
درصد گزارش مربوط به بیماران M0 با بیماری بالای 20 تا 30 درصد گزارش شده است. نسبت بیماران با یک تشخیص اولیه از بیماری در حدود 5 درصد ثابت باقی ماند و یا این که به مقدار خیلی کمی کاهش یافت. در بیماران M1 الگوی مربوط به بیماری و بقا به صورت مکرر توصیف شده است اما پیش رفت اگوها و زمان رخداد بعد از درمان در بیماران M0 به صورت کمیاب و نادر ارزیابی شده است. هدف از این مطالعه توصیف شیوع بیماری و بقا بعد از گسترش یافتن بیماری در بیماران مبتلا به سرطان سینه M0 از سال 1978 می باشد. بنابراین این مطالعه یک دانش درباره سطح پیشرفت پزشکی در زمینه مدیریت کردن این بیماری در بیماران را فراهم می سازد. داده ها از مرکز سرطان مونیخ یا MCR به دست آمدند که به صورت منحصر به فردی در طول این مدت در این مرکز به ثبت رسیده بودند.
بیماران و روش ها
مطالعه جمعیت و داده های جمع آوری شده
داده های مربوط به سرطان سینه در بیمارانی جمع آوری شد که سرطان آن ها از سال 1984-1978، 1994-1985 و 2003-1995 تشخیص داده شده بود و این داده ها توسط MCR جمع آوری شده بود. MCR در دوره اخیر برای ثبت گزارش از 5/2 نفر برای آزمایش لستفاده کرد و داده ها را برای همه بیماران که در آن ها سرطان تشخیص داده شده بود گزارش کرد. این تقسیم بندی های نامتعادل زمانی برای تشخیص اولیه نشان دهنده مراحل تغییرات در زمینه تشخیص بیماری از طریق بیمارستان یا مرکز سرطان مونیخ می باشد. MCR برای سرطان سینه از سال 1994 شروع به کار کرد. داده ها برای تشخیص اولیه و پیشرفت این بیماری با استفاده از امکانات آزمایشگاهی و تشخیص های مربوط به تومور و نظرات پزشکان و گزارش های پاتولوژی جمع آوری شدند. تشخیص این بیماری براساس تصاویر تهیه شده توسط اشعه، ارزیابی های فیزیکی یا آزمایش های بافت شناسی صورت گرفت. اطلاعات مربوط به وضعیت زندگی از این جمعیت ثبت نام شده به دست آمد و همچنین گواهی های فوت مربوط به این بیماران تا اول اکتبر سال 2007 برای بیش از 90 درصد از بیماران تهیه شد. در حوزه آبریز مونیخ از سال 1990 میزان ابتلا به سرطان سینه افزایش یافته بود.
بین سال های 1978 و 2003 MCR از 36002 نفر بیمار زن که در آن ها سرطان سینه تشخیص داده شده بود، ثبت نام کرد. داده ها شامل بیماران با بدخیمی ثانویه نمی شد. این کار تا 30 اکتبر سال 2008 ادامه یافت و کامل شد.
آنالیزهای آماری
آنالیزهای آماری شامل زمان شروع بیماری در طول مدت 5 ساله تشخیص و نجات یافتن و زنده ماندن به دنبال این تشخیص در بین بیمارانی است که در طول این مدت 5 سال بیماری در آن ها تشخیص داده شده است. تشخیص بیماری شامل آنالیزهای گروهی است که اغلب به صورت مکرر رخ می دهند یا ترکیبی از این مکان های مشخص می باشند. این ترکیبات از توالی و نتایج مربوط به تشخیص بیماری مستقل می باشند. ناحیه هجوم در قسمت پوست یا گره های لنفاوی به صورت متداول تری مستثنی شده است. زمان های بقا و زنده ماندن، زمان برای شروع بیماری و زنده ماندن بعد از شروع بیماری با روش جدول زندگی توصیف شد و به صورت وسیع مورد آزمایش قرار گرفت. برای تعیین کردن اهمیت مربوط به متغیرهای مستقل خطرات نسبی Cox مدل های رگرسیونی مورد استفاده قرار گرفتند که مقادیر از دست رفته در آن به صورت متغیرهایی گزارش شدند. متغیرهای دیگر عبارت بودند از: دوره تشخیص، سن، اندازه تومور (Pt)، وضعیت گره های لنفاوی (PN)، طبقه، وضعیت های ارجاعی و نوع بافت شناسی. آنالیزها با توجه به زمان شروع بیماری و همچنین درمان اولیه با تشعشع و درمان بدنی و سیستماتیک انجام شد. متغیرهای دیگر برای بقا به دنبال شروع تشخیص عبارت بودند از زمان شروع تشخیص و مکان های آغاز تشخیص. در زمان ارزیابی کردن نسبت خطر، هدف اصلی از این مطالعه نام گذاری دوره تشخیص، تهیه کردن نمودارهای مربوط به بقا در مقابل عملکرد زمان بقا به صورت منحنی های موازی از نوع لگاریتمی بیان گردید.
نتایج
خصوصیات کلی بیماران M0
MCR تعداد 33771 بیمار M0 و 2231 (6 درصد) بیمار M1 را که بین سال های 1978 و 2003 مبتلا به سرطان سینه تشخیص داده بودند را با هم مقایسه کرد. برای بیماران M0 متوسط زمانی که بیمار زنده می ماند 177 ماه در دوره زمانی تشخیص 1994-1985 و 80 ماه در زمان 2003-1995 بیان کردند (جدول 1). این اعداد مربوط به بیماران به صورت تقریبی در هر دوره دو برابر می شود و در این مدت تعداد 8183 (24 درصد) از بیماران مبتلا به M0 در زمان شروع تشخیص شناسایی شدند، 5490 (67 درصد) در طول دوره 5 ساله اولیه شناسایی شدند.
یک افزایش در زمینه زنده ماندن در طول مدت 5 سال برای دوره اخیر مشاهده شد (شکل 1).
شکل 1- کل مقدار زنده ماندن در طول مدت 5 سال برای بیماران سرطان سینه M0 که بین سال های 1978 و 2003 تشخیص داده شده است.
در این زمان نسبت مشاهده شده مربوط به بیماران تشخیص داده شده با تومورهای PT1 و گره های لنفاوی افزایش یافته بود (جدول 1). در حدود 80 درصد از بیماران یک تومور از نوع داکتیل و استروژن مثبت (ER) یا پرژسترون (PR) داشتند. مکان های گیرنده نامشخص به مقدار قابل توجهی نسبت به مطالعه دوره دوم و سوم کاهش یافته بود، در حالی که نسبت گیرنده های مثبت به ندرت تغییر می یافت. نسبت بیمارانی که سینه خود را برداشته بودند از 98 درصد در دوره اولیه به 35 درصد در دوره اخیر کاهش یافته بود. یک کاهش در نسبت بیماران تحت درمان با اشعه در دوره 1994-1985 مشاهده شد.
الگوهای مربوط به شروع بیماری
در گروه 5490 نفری بیماران M0 که بیماری آن ها در 5 سال اول تشخیص داده شده بود 59 درصد گسترش در تشخیص در طول مدت 5/2 سال اول بیماری داشتند (جدول 2). در کل 56 درصد از بیماران بیماری شان در دو یا تعداد بیشتری منطقه گسترش یافته بود نسبت این تشخیص از 66 به 82 درصد افزایش یافته بود. نسبت تشخیص مربوط به استخوان کاهش یافته بود در حالی که برای جگر و سیستم عصبی مرکزی این مقدار افزایش داشت. در دوره اول 85 درصد از بیماران در طول مدت 5 سال از شروع بیماری فوت کردند و این عدد برای دوره اخیر 95 درصد بود. مدت زمانی که بیمار زنده می ماند به طور متوسط برای دوره اول 29 ماه و برای سال های 1994-1985 برابر با 11 ماه و برای سال های 2003-1995 برابر با 50 ماه بود. بیمارانی که شیوع بیماری آن ها در طول مدت 5 سال گسترش یافته بود دارای تشخیص مربوط به گره های لنفاوی مثبت بودند.