سلول های استرومایی مزانشیمی برگرفته از ژل وارتون: خواص بیولوژیکی، القای فنوتیپ نرونی و کاربردی جاری در تحقیقات عصب زدایی Wharton’s jelly derived mesenchymal stromal cells: Biological properties, induction of neuronal phenotype and current applications in neurodegeneration research
Abstract: Multipotent mesenchymal stromal cells, also known as mesenchymal stem cells (MSC), can be isolatedfrom bone marrow or other tissues, including fat, muscle and umbilical cord. It has been shown thatMSC behave in vitro as stem cells: they self-renew and are able to differentiate into mature cells typicalof several mesenchymal tissues
Moreover, the differentiation toward non-mesenchymal cell lineages(e.g. neurons) has been reported as well. The clinical relevance of these cells is mainly related to theirability to spontaneously migrate to the site of inflammation/damage, to their safety profile thanks to theirlow immunogenicity and to their immunomodulation capacities. To date, MSCs isolated from the post-natal bone marrow have represented the most extensively studied population of adult MSCs, in viewof their possible use in various therapeutical applications. However, the bone marrow-derived MSCsexhibit a series of limitations, mainly related to their problematic isolation, culturing and use. In recentyears, umbilical cord (UC) matrix (i.e. Wharton’s jelly, WJ) stromal cells have therefore emerged as amore suitable alternative source of MSCs, thanks to their primitive nature and the easy isolation withoutrelevant ethical concerns. This review seeks to provide an overview of the main biological properties ofWJ-derived MSCs. Moreover, the potential application of these cells for the treatment of some knowndysfunctions in the central and peripheral nervous system will also be discussed.
چکیده فارسی
سلول های استرومایی مزانشیمی توانمند که به نام سلول های بنیادی فرونشیمی (MSC) نیز شناخته می شوند را می توان از مغز استخوان یا بافت هایی مثل بافت چربی، ماهیچه و بند ناف ایزوله کرد. نشان داده شده است که MSC در محیط آزمایشگاه همانند سلول های بنیادی رفتار می کنند: این سلول ها خود بازسازی می شوند و می توانند به سلول های بالغ بافت های فرونشیمی متعدد تمایز یابند. علاوه براین، تمایز به سمت دودمان سلول غیر فرونشیمی (مثل نرون ها) نیز گزارش شده است. ارتباط کلینیکی این سلول ها عمدتاً به توانایی آن ها در مهاجرت همزمان به محل التهاب / جراحت، تشکرات نمایۀ ایمنی آن ها از immnnogenicity پایین آن ها و ظرفیت های ایمونومدولاسیون آن ها بستگی دارد. تا امروز، MSC های ایزوله شده از مغز استخوان بعد از تولد (Postnatal) که به عنوان گسترده ترین جمعیت مطالعه شده MSC های بالغ با توجه به کاربرد احتمالی که کاربردهای مختلف درمانی دارند ارائه شده اند. با این حال، MSC های برگرفته از مغز استخوان مجموعه ایی از محدودیت ها را به نمایش می گذارند که عمدتاً مربوط به ایزوله سازی چالش برانگیز، کشت و کاربرد آن ها می باشد. در سال های اخیر، سلول های استرمایی ماتریس (مثل ژل وارتون، WJ) بند نافی به مناسب ترین منبع MSC ها مطرح شده اند که این را مدیون ماهیت اولیه خود و ایزوله سازی راحت بدون دغدغه های اخلاقی مربوطه می باشد. در این مقاله به بررسی خواص عمدۀ بیولوژیکی MSC های حاصل از WJ پرداخته خواهد شد. علاوه باین، کاربرد بالقوه این سلول ها در درمان برخی بدکاری های شناخته شده در سیستم های عصبی مرکزی و پیرامونی نیز توضیح داده خواهد شد.
کلیدواژگان: سلول های بنیادی فرونشیمی، ژل وارتون، تمایز عصبی، احیای عصب پیرامونی، اسکلرز جانبی آمیتروفی، محافظت عصبی (Neuroprotection).
مشخصات
توسط: Stefano Frausina, Serena Viventia, Lucia Verga Falzacappa مجله: Acta Histochemica انتشارات: Elsevier سال انتشار: 2015 میلادی تعداد صفحات متن اصلی: 10 تعداد صفحات متن ترجمه: 13 تاریخ درج: ۱۳۹۵/۵/۲۶ منبع: دیتاسرا
خرید آنلاین فایل ترجمه
عنوان: سلول های استرومایی مزانشیمی برگرفته از ژل وارتون: خواص بیولوژیکی، القای فنوتیپ نرونی و کاربردی جاری در تحقیقات عصب زدایی حجم: 2.42 مگابایت فرمت فایل: pdf قیمت: 139500 تومان رمز فایل (در صورت نیاز): www.datasara.com نرم افزارهای مورد نیاز: winrar - adobe acrobat - office
تنها با ارسال یک ایمیل وجه خود را دریافت نمایید
دانلود فایل اصلی
عنوان: Wharton’s jelly derived mesenchymal stromal cells: Biological properties, induction of neuronal phenotype and current applications in neurodegeneration research
مقدمه
سلول های استرومایی فرونشیمی (MSC) مغز استخوان در ابتدا توجه هماتولوژیست های علاقه مند به کشت سلول بنیادی هماتوپوتیک را به خود جلب کرد. با این حال، به زودی مشخص می شود که MSC ها دارای خواص بیولوژیکی هستند که آن ها را مناسب استفاده از ایمونومدولاسیون و طب احیاء کننده می کند. علاوه براین، MSC های حاصل از سایر منابع دارای مزایای نظری نسبت به MSC های حاصل از مغز استخوان هستند به طور ویژه، MSC های حاصل از ژل وارتون بند ناف (WJMSC) دارای ویژگی های منحصر به فردی (مثل ماهیت بدوی قابلیت ایمونومدولاسیون بالقوه چند دودمانی، ایزوله سازی راحت، تمایز گسترده) است که آن ها را به عنوان ابزارهای درمانی ارزشمندتر در درمان بیماری های مختلفی آسیب بافتی مطرح می کند. در این مقاله ابتدا تلاش خواهد شد تا خلاصه کوتاهی از خواص بیولویکی اصلی MSC ها ارائه گردد و سپس کارایی آن ها در افزایش و ارتقای ریکاوری آناتومی و کارکردی به محض پیوند در مدل های بدکاری عصب پیرامونی و مرکزی حیوانات جونده توضیح داده شود.
ایزولاسیون، شاخصه بندی و رشد سلول های استرومایی فرونشیمی:
سلول های استرومایی فرونشیمی (MSC) با توانمندی های متعدد که با عنوان سلول های بنیادی فرونشیمی (MSC) نیز شناخته می شوند اولین بار توسط Friedenstein و همکاران (1970) از مغز استخوان میزان ایزوله شدند و در ابتدا به عنوان پیش مادۀ فیبروبلاست ها یا سلول های استرومایی تشریح شدند. MSC ها جمعیت نادری (01/0 – 001/0% سلول های نوکلئوتیدی) سلول های مغز استخوان انسان بالغ را نشان می دهن اما آن ها علاوه براین در بافت ماهیچه، چربی، پیرا اتخوان یا Periosteum و دیگر بافت های مفصلی نیز وجود دارند.
MSC انسان بالغ را می توان به راحتی جدا کرد و خواص چسبنده نشان دار آن ها را تعیین کرد و گسترش داد. این سلول ها هتروژنوس (ناهمگن) هستند و حداقل دو زیر جمعیت از سلول ها را در بافت نشان می دهند یعنی MSC کوچک دوکی شکل که با سرعت بالا تجدید می گردد و MSC بزرگ تر که با سرعت کند تجدید می گردد.
هیچ مارکر یا نشانگر خاصی برای MSC وجود ندارد بلکه اعتبار هویت MSC براساس ترکیب ویژگی های کارکردی و فنوتیپی است. MSCچندین سطح مثل CD29، CD44، CD37، CD105 به جز سطوح پایین HLA کلاس 1 و مارکرهای (نشانگرهای) هماتوتروپوتیک غیرقابل ردیابی مثل CD14، CD34 و CD45، مارکرهای آندوتلیال (CD31)،HLA کلاس 2 و مولکول های Costimulatory را بیان می کند.
نقش فیزیولوژیکی MSC ها در مغز استخوان به شکل گیری تورفتگی سلول بنیادی هماتوپوئتیک (HSC) کمک می کند. در این جا، MSC با حفظ HSC در وضعیت ساکن (فعالیت ضدتکثیری) از استخر HSCمحافظت می کند. تا این که پس از تحریک مناسب، متمایز می شوند و در سیستم عروقی سینوسی آزاد می شوند.
MSC به عنوان محصول درمان های سلولی: از ایمونومدولاسیون تا درمان احیایی:
MSC در یک دهه گذشته به دلیل قابلیتش در تمایز بهانواع مختلف سلول و به دلیل قابلیت immunosuppressive آن توجه زیادی را به خود جلب کرده است . از آن موقع به بعد؛ مرتباً نشان داده شده است که MSC می تواند به انواع مختلف سلول با منشأ مزانشیمی(ادیپوسیت، کندروسیت، کاردیومیوسیت ها و سلول های اندوتلیال فرا متمایز شود (جدول 1).
دستیابی آسان به مقدار زیاد MSC از دهندگان سالم به هم راه قابلیت تمایز این سلول ها باعث شده که انتظارات درخصوص کاربرد بالقوه این سلول ها در طب احیایی بیشتر شود . علاوه براین آشکار شده است که MSC می تواند تأثیر تروفی مفید در بافت های آسیب دیده داشته باشد حتی بدون جایگزینی ضروری سلول های در حال مرگ. از این رو، برخی ویژگی های MSC باعث می گردد تا این سلول ها در توسعه درمان های سلول امیدوار کننده تر باشند (کادر 1).
اولاً، MSC ها از لحاظ ایمونوژنیک ضعیف هستند (یعنی توسط سلول ها ردیابی را از سلول های ایمنی با بیان پایین مولکحول های HLA فرار می کنند) و بسته به آماده سازی و مسیر تحویل سلول می توانند در دریافت کننده زنده بمانند و فعالیت خود را تا چند هفته ادامه دهند.
دوماً، ثابت شده است که در هنگام تزریق درون وریدی MSC می تواند مهاجرت خود انگیخته به محل آسیب. التهاب داشته باشد. ولوآن که اکثر سلول های ترزیقی را بتوان در شش ها نگه داشت، اما خانه سازی انتخابی امکان تمرکز فعالیت این سلول ها درست در جایی که نیاز است را فراهم می کند و تأثیرات نامطلوب احتمالی را محدود می سازد.
سوماً، بیش از پیش مشخص می گردد که MSC دارای خواص ایمونومدولاسیون قوی می باشد. درواقع، نشان داده شده است که این سلول ها می توانند مانع تمایز سلول های مونونوکلئوتیدی فعال پیرامونی خون چه در بافت زنده و چه در محیط آزمایشگاه گردند. تأثیر ایمونومدولاسیون MSC در افرادی که دارای گرافت وخیم در برابر بیماری میزبان (GvHD) پس از پیوند سلول بنیادی هماتوپوئتیک هاپلوئیدی بودند مورد بهره برداری قرار گرفته است. با وجود این که هیچ آزمایش رندومی بالینی فریت درمان های مبتنی بر MSC را تأیید و اثبات نمی کند اما این نوع درمان در حال حاضر در بسیاری از مراکز درمانی صورت می گیرد و مطالعات متعدد همچنان درصدد ارتقای کارایی آن هستند. درحقیقت، براساس تجارب بالینی مقدماتی و مطالعات آزمایشگاهی، عوامل متعددی وجود دارند که با عمل MSC و فعال سازی سیستم ایمنی که می تواند بر پیامد درمان MSC تأثیر گذارد ارتباط دارند. به عنوان مثال، سلول های کشندۀ طبیعی (NK) فعال می توانند MSC را بکشند، در حالی که ماکروفاژهای M1 می توانند با تولید 1L – 1B، 1L - 6، TNF - α و IFN - γ مانع رشد MSC در محیط آزمایشگاه گردند. به عبارت دیگر، توانایی immunosnppressive MCS را می توان با قرار دادن در معرض مولکول های خارجی مثل اینترفرون – گاما (IFN –γ) افزایش داد. به عنوان مثال MSC های که قبلاً در محیط آزمایشگاه در معرض IFN –γ قرار داده شده اند نسبت به فروپاشی از طریق NK مقاوم هستند و دلیل آن احتمالاً به تنظیم بالادست HLa - 1 در سطح آن ها بستگی دارد.
به طور ویژه، قبلاً نشان دادیم که MSC نمی تواند تمایز لمفوسیت های پیش تحریک شده را سرکوب کند. در حالی که تیمار IFN –γ این فعالیت را افزایش می دهد. در این آزمایشات، لمفوسیت های پیش تحریک از چیزی که بافت زنده اتفاق می افتد تقلید می کنند در شرایطی مثل GvHD که کاربرد درمانی MSC برای بیمارانی که قبلاً پاسخ های ایمنی فعال داشته اند پیشنهاد می گردد.
روی هم رفته، ترکیب خواص احیایی مستقیم و غیرمستقیم و عمل ایمونومدولاسیون می تواند ارزش افزودۀ این درمان در شرایطی که آسیب بافت در اثر التهاب یا مکانی تحت تأثیر فعال سازی ثانویه یک پاسخ ایمون به بافت مرده شدیداً بیشتر می گردد که می تواند تأثیرات جراحت اولیه را افزایش دهد. مکانیسم های ایمنی، با فعال سازی ماکروفاژها و میکروگلبژی ها نقش اساسی در اختلافات عصب زدایی (neurodeدارند. از این رو، قابلیت MCS در کنترل فعال سازی ایمنی و فراهم سازی سیگنال های تروفیک برای ترمیم بافت می تواند اساس درمان های مبتنی بر MSC در شضرایط مختلف را شکل دهد
سلول های استرومایی مزانشیمی ژل وارتون: آسان و جوان:
سلول های استرومایی مزانشیمی ژل وارتون (WJMSC) را می توان به راحتی در تعداد زیاد به دست آورد و این سلول ها به عنوان جایگزین ارزشمند سلول های برگرفته از BM به دلیل منشأ جوان تری که دارند مطرح هستند. پروتکل های فراوانی جهت جداسازی یا ایزوله سلول ها از ژل وارتون پیشنهاد شده اند که بستگی به احتمال برداشت شریان های نافی و رویکرد انقطاع مکانیکی یا آنزیمی دارد. درمان آنزیمی با کلاژناز، تریپسین، یاهیالوروتیداز منجر به ایجاد اختلال در ماتریس سلولی می گردد و در نتیجه سلول های ایزوله شده شسته و کشت خواهند شد. به عبارت ساده تر، می توان بافت را از لحاظ مکانیکی به قطعاتی (قطعات بسیار کوچک یا در حدود چند سانتی متر که در پروتکل های مختلف فرق دارد) تقسیم کرد یا این که به پلیت های کشت انتقال داد تا سلول ها به انتهای پلاستیکی حرکت کنند (شکل 1).
سلول های با برچسب ISO نیازمند محیطی مثل محیط Eagle اصلاح شدۀ Dulbecco با کلوگز پایین هستند که حاوی سرم گاوی با مکمل های دیگر (پلاسمای غنی از پلاکت) هستند (شکل 2).
MSC بند ناف همانند سلول های مغز استخوان به صورت چسبنده و در محافظ های پلاستیکی رشد می کنند که در این وضعیت معمولاً یک ریخت شناسی بهشکل فیبروبلاستوئید و لوزی شکل به نمایش می گذارند. این دو نوع سلول از نظر میزبان ویتامین (نشانگر مزانشیمی و پانسیتوکراتین (نشانگر اکتودرمی) با هم فرق دارند.
مطالعات متعدد نشان داده است که WJMSC را می توان به استئوسیت ها، ادیپوسیت، سلول های آندوتلیال، کندروسیت و اجداد عصبی متمایز کرد. خواص ایمونومدولاسیون WJMSC شبیه به MSC برگرفته از مغز استخوان می باشد. علت این امر قابلیت تمایزی قوی و مقدار زیاد آن ها است. WJMSC اخیراً به عنوان منبع نویدبخش سلول هایی که در درمان اختلاف عصب شناسی متفاوت به کار برده می شوند مطرح شده است.