ایجاد حداکثر توان عصبی- عضلاتی Developing Maximal Neuromuscular Power

Abstract

This series of reviews focuses on the most important neuromuscular function in many sport performances: the ability to generate maximal muscular power. Part 1, published in an earlier issue of Sports Medicine, focused on the factors that affect maximal power production while part 2 explores the practical application of these findings by reviewing the scientific literature relevant to the development of training programmes that most effectively enhance maximal power production. The ability to generate maximal power during complex motor skills is of paramount importance to successful athletic performance across many sports. A crucial issue faced by scientists and coaches is the development of effective and efficient training programmes that improve maximal power production in dynamic, multi-joint movements. Such training is referred to as ‘power training’ for the purposes of this review.

Although further research is required in order to gain a deeper understanding of the optimal training techniques for maximizing power in complex, sportsspecific movements and the precise mechanisms underlying adaptation, several key conclusions can be drawn from this review. First, a fundamental relationship exists between strength and power, which dictates that an individual cannot possess a high level of power without first being relatively strong. Thus, enhancing and maintaining maximal strength is essential when considering the long-term development of power. Second, consideration of movement pattern, load and velocity specificity is essential when designing power training programmes. Ballistic, plyometric and weightlifting exercises can be used effectively as primary exercises within a power training programme that enhances maximal power. The loads applied to these exercises will depend on the specific requirements of each particular sport and the type of movement being trained. The use of ballistic exercises with loads ranging from 0% to 50% of one-repetition maximum (1RM) and/or weightlifting exercises performed with loads ranging from 50% to 90% of 1RM appears to be the most potent loading stimulus for improving maximal power in complex movements. Furthermore, plyometric exercises should involve stretch rates as well as stretch loads that are similar to those encountered in each specific sport and involve little to no external resistance. These loading conditions allow for superior transfer to performance because they require similar movement velocities to those typically encountered in sport. Third, it is vital to consider the individual athlete’s window of adaptation (i.e. the magnitude of potential for improvement) for each neuromuscular factor contributing to maximal power production when developing an effective and efficient power training programme. A training programme that focuses on the least developed factor contributing to maximal power will prompt the greatest neuromuscular adaptations and therefore result in superior performance improvements for that individual. Finally, a key consideration for the longterm development of an athlete’s maximal power production capacity is the need for an integration of numerous power training techniques. This integration allows for variation within power meso-/micro-cycles while still maintaining specificity, which is theorized to lead to the greatest long-term improvement in maximal power.

چکیده فارسی

این مجموعه بررسی ها، تمرکزش را بر روی مهمترین نفش عصبی- عضلاتی در بسیاری از تمرین های ورزشی قرار می دهد که عبارتند از: توانایی برای ایجاد حداکثر توان ماهیچه ای می باشد. بخش1، که در ارتباط با موضوعات جدید طب ورزشی منتشر شد، تمرکزش را بر روی عواملی قرار می دهد که حداکثر تولید توان را تحت تاثیر قرار داده در حالی که بخش 2 به بررسی کاربردهای عملی این یافته ها با مد نظر قرار دادن تحقیقات علمی مربوطه به افزایش برنامه های تمرینی می پردازد که به موثرترین روش، تولید توان حداکثر را بالا می برد. توانایی برای ایجاد توان حداکثر در طی توانایی های حرکتی پیچیده دارای اهمیت برجسته ای برای عملکرد ورزشکاران موفق در بسیاری از ورزش ها می باشد. مسئله مهمی که دانشمندان با آن روبرو می باشند، گسترش برنامه های تمرینی موثر و کارامد می باشد که باعث بهبود تولید توان حداکثر در حرکات فعال و چند مفصلی می باشد. چنین تمرین هایی به نام تمرین قدرتی با در نظر گرفتن اهداف این بررسی می باشد. اگرچه تحقیقات بیشتری به منظور دستیابی به درک بیشتر تکنیک های تمرینی بهینه برای ایجاد توان حداکثر در حرکات خاص ورزشی و پیچیده و مکانیسم های دقیق متناسب، مورد نیاز می باشد، چندین نتیجه کلیدی از این بررسی حاصل می گردد. ابتدا اینکه، ارتباط بنیادینی بین استقامت و توان وجود داشته، که نشان می دهد فرد بدون اینکه درابتدا دارای نسبتا قوی باشد، نمی توانند سطح بالایی از توان را بدست بیاورند. بنابراین بالا رفتن و حفظ توان حداکثر، زمانی که افزایش بلند مدت توان را مد نظر قرار می دهیم، مهم می باشد. دوم اینکه مد نظر قرار دادن الگوهای حرکتی، ظرفیت و مشخصه سرعت، زمانی که برنامه های تمرینی قدرتی را طراحی می کنیم، ضروری می باشد. ورزش های پرتابی، پلایومتریک و وزنه برداری می توانند به طور موثری به عنوان تمرین های های اصلی در برنامه های تمرینی قدرتی مورد استفاده قرار می گیرند که باعث افزایش توان حداکثر می گردند. ظرفیت هایی که به این تمرین ها تعلق می گیرند بستگی به شرایط خاص هر ورزش مربوطه و نوع حرکاتی که تمرین داده می شوند، دارد. استفاده از ورزش های پرتابی با ظرفیت هایی در محدوده 0% تا 50% با حداکثر تکرار(lRM) و تمرین های وزنه برداری با ظرفیت های 50 تا 90% IRM ، به عنوان قوی ترین محرک ظرفیت سازی برای بهبود حداکثر توان در حرکات ترکیبی می باشد. علاوه بر این ورزش های پلایومتریک شامل میزان کشش و همچنین ظرفیت کشش بوده که مشابه مواردی می باشد که در هر ورزش خاص با ان برخورد داریم که شامل مقاومت خروجی کم یا ناچیز می باشد. این شرایط ظرفیت سازی امکان انتقال بیشتری را برای عملکرد ایجاد می کند زیرا ان ها نیازمند سرعت حرکت مشابه نسبت به مواردی که در ورزش معمول با ان برخورد داریم، می باشند. سوم اینکه، ضروری است تا میزان سازگاری هر ورزشکار ( یعنی مقدار پتانسیل برای رشد برای رشد) را برای هر عامل عصبی- عضلاتی که سهمی در توان حداکثر دارد در زمان ایجاد برنامه های موثر و کارآمد تمرینی قدرتی ، مد نظر قرار دهیم. برنامه تمرینی که تمرکزش را بر روی حداقل فاکتورهای ایجاد شده که سهمی در توان حداکثر دارند،، باعث بهبود بیشترین انطباق عصبی- عضلاتی شده و بنابراین منجر به بهبود عملکرد بالا برای فرد می گردد. در نهایت، موضوع اصلی ایجاد توان حداکثر در ورزسکا برای بلمدمدت می باشد. این یکپارچگی منجر به تغییراتی در ظرفیت تولید توان برای ادغام سیکل های میانی- خرد اموزش توان حداکثر می شود، در حالی که همچنان مشخصه خود را حفظ می کند، که طبق نظریات منجر به بیشترین بهبود بلندمت در توان حداکثر می گردد.

مشخصات

توسط: Prue Cormie, Michael R. McGuigan, and Robert U. Newton مجله: Sports Med انتشارات: Adis Data Information BV سال انتشار: 2011 میلادی تعداد صفحات متن اصلی: 22 تعداد صفحات متن ترجمه: 22 تاریخ درج: ۱۳۹۵/۵/۱۳ منبع: دیتاسرا

خرید آنلاین فایل ترجمه

عنوان: ایجاد حداکثر توان عصبی- عضلاتی حجم: 212.52 کیلوبایت فرمت فایل: pdf قیمت: 139500 تومان رمز فایل (در صورت نیاز): www.datasara.com نرم افزارهای مورد نیاز: winrar - adobe acrobat - office