نوآوری جمعی : روشی جدید برای مقابله با چالش های القاء شده جامعه: مطالعه موردی در بخش شیرینی پذیری هلند Collective Innovation: A new approach for dealing with society induced challenges: A case study in the Dutch Bakery Sector

مقدمه

جامعه امروزی توسط سیاستمداران، دانشمندان و دیگر تصمیم گیرندگانی مشخص شده است که نه تنها پویا هستند بلکه به طور فزاینده ای پیچیده نیز می باشند. این پیچیدگی توسط عوامل مختلف زیادی ایجاد شده و در مسائل فنی تحمیل می شود، صرفاً ماهیت فنی ندارد، بلکه واکنشی می باشد که حقیقتاً منوط به استقرار یک طرح پروژه پیچیده نیست، بلکه هزینه های ساختمانی عظیمی را در نظر دارد و ریسک های فنی در حال اجرا در نیروگاه هسته ای را با توجه به تقاضاهای ممکن شهروندان همان حوالی ارزیابی می نماید. علاوه بر این، این مسائل به خودی خود به فراتر از نیروگاه هسته ای رفته و آن را از منظر بسیار وسیع تری می بینند، به عنوان مثال ، قابلیت پذیرش انرژی هسته ای به پیچیده کردن مسائل کمک خواهد کرد. گفته می شود که موضوع ساخت یک نیروگاه هسته ای نیست، بلکه اطمینان از این امر است که تولید انرژی در آینده بی خطر شده است.

در بررسی قبلی در مورد نوآوری پروری اقتصاد هلندی [ون در دوین، دی گراآف، لانگلر، 2009]، از افراد مصاحبه شده یاد گرفتیم که این نوع مشکلات (و چالش ها) به طور خاص در مناطق پر جمعیت واقع می شوند. از لحاظ این دیدگاه، جای تعجب نیست که هلند دارای یک سنت طولانی در فرایند های مذاکره طراحی شده برای رسیدگی به مشکلات اجتماعی و اقتصادی باشد که شامل بسیاری از سهام داران در جامعه می باشد. مدل به اصلاح پلدر زمانی می تواند به خوبی عمل نماید که مازادهای اقتصادی تقسیم شوند، یافتن راه حل های جدید برای مشکلات بسیار پیچیده، چارچوب مدیریتی خیلی موثری ندارد و این بدان معنی است که، شیوه های جدید برای مقابله با مشکل پیچیده اجتماعی، بطور مصرانه مستلزم بررسی و برخورد با آنها است.

اگر به نوآوری به عنوان راهی برای مقابله با مشکلات و چالش ها نگاه کنیم، آنگاه انتظار خواهیم داشت که مدیریت نوآوری، ( افزایش) پیچیدگی در کسب و کار، اقتصاد و جامعه را انعکاس دهد. در واقع، پیشینه نوآوری تنوع فزاینده ای را در آن نشان می دهد. علاوه بر روش های سنتی تر نوآوری،که با انگیزه فن آوری، کشش بازار یا ترکیبی از این دو مشخصه شده است، مدیریت نوآوری شبکه ای تری نیز پدید آمده است. به طور خاص تر، با توجه به همکاری بین سازمان ها و در باب نوآوری، روندهایی وجود دارد. در دهه 1980، روندی وجود داشت که با اقدامات استانداردسازی آغاز شده و منجر به استاندارد فن آوری سیار GSM شد [بکرز، ورسپاژن ، اسمیتز، 2002]. در اصل، این فن آوری نمونه ای از همکاری فنی بین رقبایی می باشد که مزایای زیادی برای سیستم استاندارد شده دارد. سپس، در دهه 1990، مهندسی جمعی ظهور یافت [ویلائرت، میندرهوت، دی گراآف، 1998] ، که در آن مشارکت در خصوص نوآوری به طور عمده بین تامین کنندگان و مشتریان و با هدف کاهش هزینه ، افزایش کیفیت و کاهش زمان صورت گرفت. کرایسلر توانست با استفاده از این رویکرد، وایپر (Viper) در یک زمان بسیار کوتاه توسعه دهد. سپس، سیستم نوآوری حول و حوش سال 2000، با ظهور نوآوری جمعی و تعمیم آن در نوآوری باز آغاز شد (Open Innovation) [چسبرو، ون هاوربک ، 2006] و با موفقیت توسط شرکت هایی مانند اینتل و IBM مورد استفاده قرار گرفت. در حال حاضر، نوآوری جمعی را برای پرداختن به مسائل و بلندهمتی های سطح صنعتی(متقابل) و همچنین سطح اجتماعی که اغلب شامل مشارکت های دولتی و خصوصی می باشد، معرفی می نماییم. شکل 1 نشان می دهد که چگونه می توانیم نوآوری جمعی را بر حسب اهداف نوآوری و دامنه همکاری بین طرفین درگیر، نسبت به انواع دیگر فرآیندهای نوآوری مقایسه نماییم.

شکل 1. نوآوری های مختلف روش بر حسب اهداف نوآوری و دامنه همکاری (نیاز به دانلود ترجمه)

2. نمونه هایی از نوآوری جمعی

با توجه به چالش های پیچیده و مبرم اجتماعی که در بخش قبلی شرح داده شده، جای تعجب نیست که چرا طرح های زیادی برای مقابله با این مشکلات و چالش ها وجود دارد. به عنوان مثال، دانشجویان و اساتید در دانشگاه فن آوری دلفت(Delft University of Technology) در هلند، مشکلات زیست محیطی زیادی را در آفریقای جنوبی مطرح نموده اند که توسط انباشت و اشتعال غیر قانونی گسترده تایرها ایجاد شده است. در حال حاضر، با بازیافت لاستیک تایرها به عنوان کفی کفش (Plakkies) از این کار ممانعت شده است. از آنجا که این کفش ها توسط کودکان طراحی شده و توسط زنان آلوده به HIVتولید شده و سود آن به پروژه های مرتبط با ایتام سرمایه گذاری شده است،Plakkies توانست به مطرح نمودن مسائل مختلف اجتماعی و اقتصادی نیز کمک کند. این بدان معناست که این مشکل نه تنها به عنوان یک مشکل صرفاً زیست محیطی مشاهده شده، بلکه این راه حل ها منافع اقتصادی و اجتماعی صریحی دارند که اغلب رابطه جایگزینی درک شده بین ارزش های زیست محیطی و تجاری را مغلوب می نماید. علاوه بر این، این مثال با این امر آغاز می شود که بیشتر افراد توانگر غربی به افراد فقیر در آفریقا پول می دهند، از اینرو مردم آفریقای جنوبی در تعیین هدف این پروژه حرف های زیادی برای گفتن دارند، در حالی که منابع غربی تا این حد کمک های مالی ارائه نمی کند، اما در عوض دانش (فنی) را در دسترس آنها قرار داده و به مردم فرصتی برای ایجاد تولیدات خود را می دهد.

پروژه های دلتا هلندی (Dutch Delta Works)، مثالی دیگر از این مسئله می باشد. پس از سیل بزرگ در سال 1953 (که 1800 نفر کشته داشت) ، طرحی برای امن تر ساختن سواحل هلند در برابر افزایش سطوح آب طراحی شد. چند سال پیش، پروژه های دلتا (Delta Works) به پایان رسید، این طرح نه تنها سواحل هلند را امن تر نمود، بلکه با توجه به زیرساخت ها و مدیریت آب به هلند موقعیتی پیشرو داد. بطور جاری، طرح جدید دلتا با توجه به افزایش مورد انتظار سطوح دریا به علت تغییرات آب و هوایی، راه اندازی شده است وسواحل هلند باری دیگر امن تر شدند، و همچنین دانش جدیدی در مورد زیرساخت و مدیریت آب بدست آمد و در نتیجه موقعیت پیشروی کشور در این صنعت حفظ شد. همچنین، این مثال نمونه ای می باشد که در آن مسائل اجتماعی و اقتصادی در دو طرف یک سکه قرار دارند و در آن سهامداران بسیار متنوعی (دولت هلند در سطوح مختلف، شرکت های ساختمانی، شهروندان، شیلات، سازمان محیط زیست، اتحادیه های کارگری و غیره) شرکت دارند.

همچنین نمونه های دیگر، از جمله همکاری بین سونی(Sony) و صندوق جهانی حیات وحش(World Wildlife Fund) در ایده های سیاره باز(Open Planet Ideas) نیز وجود دارد. با این حال، به جای ارائه فهرستی گسترده از پروژه های نوآوری جمعی، قصد داریم شیوه هایی انجام این نوع پروژه ها را مورد بررسی قرار دهیم.

3. سوالات و روش پژوهش

برای نشان دادن و گسترش مفهوم نوآوری جمعی، سه سؤال پژوهشی را تنظیم نمودیم:

1. چگونه می توان نوآوری جمعی را تعریف و اجرا نمود ؟

2. دستورالعمل های کلیدی در استفاده از نوآوری جمعی چیستند؟

3. در رویکرد فعلی نوآوری جمعی چه چیزی باید بهبود یابد؟

هدف از اولین سوال این پژوهش، تعریف مفهوم نوآوری جمعی و چگونگی تشخیص مفاهیم قابل مقایسه ای (و متفاوتی) چون مهندسی جمعی، شبکه نوآوری و نوآوری باز می باشد و به ما اجازه می دهد تا مشخص نماییم که ارزش افزوده نوآوری جمعی در مقایسه با مفاهیم دیگر چیست و چه زمانی نوآوری جمعی بهترین روش می باشد.

هدف از سوال دوم پژوهش، ارائه بصیرتی می باشد که می توان از آن به شیوه راه نوآوری جمعی استفاده نمود. این امر نشان می دهد که کدام شرایط باید برای نوآوری جمعی یک رویکرد نوآوری تحقق یابد، چه مراحلی را در بردارد و روند کلی نوآوری جمعی باید چگونه مدیریت شود.

از مطالعه موردی دربردارنده صنعت نانوایی هلندی به عنوان چارچوبی برای پرداختن به سه سؤال پژوهشی استفاده می نماییم. پاسخ سوال سوم پژوهش به این معنا می باشد که این مورد نه تنها روشنگرانه است، بلکه برای توصیف مفهوم نوآوری جمعی طراحی شده و در برنامه خود با هدف تعیین چگونگی بهبود آن در آینده، دیدگاهی انتقادی به خود می گیرد.

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.

4.1. شرح مورد

مطالعه موردی ما در ارتباط با نان اضافی در بخش نانوایی هلندی می باشد. ما هر روز و هر زمان به نان تازه نیاز داریم و تولید مازاد آن در زمانی که فروشگاه یا نانوایی بسته می شود موجب می گردد تا نان بلامصرف رها گردد. این مازاد حدود 100 میلیون قرص نان در هر سال در بخش هلندی است.

سنجش و کاهش این مازاد در رویکرد اولیه برای پختی خارج از اصول مورد استفاده قرار گرفت. نان را می توان متناسب با تقاضای فروش در فروشگاه یا نانوایی پخت. اگر چه این امر تاحدی موجب کاهش مازاد می گردد، اما تاثیر شایان ذکری ندارد. سپس، رویکرد مهندسی جمعی مورد استفاده قرار گرفت که در آن نان برای تولید مواد غذایی خوک تهیه می شد. با این حال، این رویکرد به دلیل هزینه حمل بالا، تنها در هر تن معادل 80 یورو درآمد داشت و تنها بخشی از مسئله را حل می نمود. در نتیجه، طرح نوآوری باز برای کاهش تلاش برای تهیه غذای خوک از نان اضافی شکل گرفت و منجر به راه حل های نوآورانه ای مانند کیسه ها و گیره های خوراکی و ماشین خودکار خردکننده مواد بازیافتی شد که در آن نان اضافی در کیسه های در بسته به راحتی به غذای خوک تبدیل می شدند. از آنجا که توسط این امر همچنان مازاد قابل توجهی باقی می ماند، همه نانوایی ها تمایل به انجام آن ندارند و نمی توانند بر روی این راه حل سرمایه گذاری نمایند. سپس این بخش، تصمیم به اتخاذ رویکرد متفاوتی نمود که به سادگی مشکل را بیان می کند (به نصف رساندن بی ارزش اضافی و دوبل) و راه حل را به صورت باز رها می کند. بیست نفر از افراد داخل و خارج از بخش در آنچه که در حال حاضر بعنوان تلاش نوآوری جمعی می خوانیم، مشغول به کار شدند.

4.2. فرآیند دنبال شده در این مورد

تلاش هایی توسط یکی از نویسندگان این مقاله برای تسهیل این فرایند صورت گرفته است و این روند در اصل مبتنی بر ترکیبی از ابزار رهبری و نوآوری مورد استفاده در راستای روند پیشنهاد شده توسط ون در دوین و همکاران[2009] می باشد. این فرایند اساساً موارد زیر را تحت پوشش قرار می دهد:

1. تعریف مشکل ( به بخش قبل رجوع کنید).

2. سازماندهی بررسی عمومی مشکل و سردرگمی ایده ها :

این مسئله بطور عمومی اعلام شده و افراد در داخل و خارج از صنعت برای مطرح سازی ایده هادعوت شدند.

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.

سپس بنیاد روابط عمومی(PR) بخش نانوایی، هدایت ایجاد برنامه ای برای توسعه راه حل های اولیه فقط در 60 روز را بر عهده گرفت.

4. متمرکز کردن تقاضا برای فراورده های اضافی نان:

از میان ایده هایی که پیشنهاد شده بود، بهترین ایده ها ( از نظر همه شرکت کنندگان) انتخاب شدند، یعنی 6 ایده از میان 25 ایده برگزیده شدند. گروه های شرکت کننده ای که بر روی این ایده ها کار می کردند، به دنبال فرصت هایی جدید برای ایجاد نان خوراکی و غیر خوراکی بودند.

5. دسته بندی تامین کنندگان برای پاسخگویی به تقاضا از طریق راه حل های جدید (به عنوان مثال، محصولات و خدمات جدید) : سپس، تامین کنندگان بر اساس ایده های منتخب موجب کمک به توسعه راه حل های خاص شدند. نقص های زنجیره ارزش نیز برای جلوگیری از تولید زیاد به دلیل برنامه ریزی و پیش بینی نامناسب تقاضا مطرح شدند .

6. مشارکت احزاب دولتی و خصوصی برای تعهد به توسعه و گسترده شدن:

هنگامی که نمونه های اولیه پس از 60 روز ارائه شدند، بخش، دولت و سایر اشخاص ذینفع شروع به مشارکت در بازار نمونه های اولیه نمودند.

7. گسترش یک مقیاس کوچک برای ارزیابی سطوح سازگاری پاسخگویی و پتانسیل بازار که در آن به موارد زیر نیاز است: