بهبود تصمیم گیری ها و فرایند های تصمیم گیری از طریق استفاده از مهارت های هوش هیجانی Enhancing decisions and decision-making processes through the application of emotional intelligence skills

بهبود تصمیم گیری ها و فرایند های تصمیم گیری از طریق استفاده از مهارت های هوش هیجانی

چکیده

هدف - تحقیقات کمی در مورد چگونگی رفتارهای مرتبط با هوش هیجانی انجام شده که می تواند به طور عملی به منظور ارتقاء تصمیم گیری فردی و گروهی بکار رود. هدف از این مقاله شناسایی روش های عملی برای استفاده از هوش هیجانی در فرایند تصمیم گیری می باشد. این رویکردهای عملی برای تعلیم و کمک به تصمیم گیرندگان برای استفاده از مهارت های هوش هیجانی به منظور بهبود تصمیم گیری طراحی شده است.

طرح / روش / رویکرد - چهار عنصر اساسی گلمن و بویانزیز و همکاران در مورد هوش هیجانی و 20 شایستگی رفتاری مرتبط با آنها به منظور گسترش روشی برای کاربرد عملی مهارت های هوش هیجانی در تصمیم گیری مورد استفاده گرفت. مجموعه ای از پرسش ها و مشاهدات برای کمک به تصمیم گیرندگان در بهبود آگاهی هوش هیجانی ، و همچنین استفاده از مهارت های هوش هیجانی به منظور افزایش فرایندهای تصمیم گیری طرح ریزی شد.

یافته ها - سازمان ها و افراد ممکن است از گسترش و بهره برداری از رفتارهای منسوب به هوش هیجانی بهره مند شوند. کاربرد عملی مهارت های هوش هیجانی می تواند تصمیم گیریها و نتایج فردی و گروهی را بالا ببرد.

اصالت / ارزش - استفاده عملی از مهارت های هوش هیجانی ، تبدیل به استراتژی ای برای توسعه توانایی فردی و سازمان برای ارزیابی تاثیر و عواقب ناشی از تصمیم گیری می باشد ، در حالی که به طور همزمان کیفیت و اثربخشی فرآیند تصمیم گیری را نیز بهبود می بخشد.

کلمات کلیدی: تصمیم گیری ، هوش هیجانی

نوع مقاله : بررسی عمومی

مقدمه

میلکمن و همکاران (2008) در اقتصاد مبتنی بر دانش اشاره نمودند که ، دانش اولیه قابل تحویل یک کارگر یک تصمیم خوب است. توانایی سازمانها ، شرکت ها و اشخاص برای تامل ، ارزیابی و پیاده سازی کیفیت تصمیم گیری به بسیاری از عوامل درونی و بیرونی وابسته است. در حالی که مدیریت متغیرهای بیرونی ممکن است برای کنترل سخت تر باشد ، شناسایی و مدیریت متغیرهای انسانی مانند احساسات و منطق ، در تلاش برای افزایش کیفیت تصمیم گیری و فرآیندهای تصمیم گیری موثر می باشند. محققان اخیراً توجه بر تأثیر برخی از متغیرهای احساسات انسانی در تصمیم گیری تمرکز نموده اند. هیلاری و هوی (2008) دریافتند که هم افراد و هم سازمان های در تصمیم گیری درجه بالایی از دینداری را سطوح پایین تری از قرار گیری در معرض خطر ابراز می نمایند. به طور مشابه ، فرناندو و جکسون (2006) ذکر نمودند که در افراد مورد مطالعه ، نتایج تصمیمات دشوار ، چه خوب و چه بد ، تا حدی قابل استناد به مشخصه مذهبی ، معنوی یا ارزش آنها بود.

یکی از جذاب ترین دوگانگی های اندیشه معاصر پیرامون تصمیم گیری ، درگیری آشکار بین نقش احساسات و عقلانیت می باشد. استانویچ و وست (2000) عملکردهای شناختی را بین دسته ای که سریعتر ، بی دردسر ، ضمنی و عاطفی می باشند و دسته ای که آهسته تر ، آگاهانه ، صریح و منطقی می باشند، تقسیم می کنند. نویسندگان بر این باور بودند که تصمیم گیریهای بهتر می تواند با تغییر تصمیم گیرندگان از تفکر شهودی و عاطفی به تفکر منطقی و عقلانی استنتاج شود. علاوه بر این ، نویسندگان به این نتیجه رسیدند که جایگزینی شهود با مجموعه ای فشرده تر از داده ها و فرایندهای تحلیلی، تصمیم گیرنده را برای پیش بینی های مربوطه قادر به ایجاد مدل های خطی می نماید. در اینجا اظهار می شود که انسان ها ، در صورتی تصمیم گیری بهتر خواهند گرفت که عملکردهای شناختی مان را به عملکردهای مشابه ریزپردازنده غیراحساسی تغییر دهیم.

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.

بنابراین دوگانگی طنز آمیز موجود در بینش فعلی این است که برخی از پژوهشگران معتقدند که انسان ها زمانی تصمیم گیری بهتر خواهد داشت که احساسات از بین برود و ذهن بیشتر شبیه به یک ماشین تجزیه و تحلیل داده ها تصمیم گیری نماید. بطور همزمان ، برخی از محققان مخالف کرده و مدعی اند ماشین های تجزیه و تحلیل داده ، زمانی که قادر به استفاده از شهود و احساسات باشند، تصمیم گیری بهتر خواهند نمود. پس چه کسی درست می گوید؟ ما معتقدیم هر دو اساسا درست می باشند. علاوه بر این ما به این نتیجه رسیده ایم که مطابق تصور سایمون (1967 ، 1971) که می گوید احساسات و عقلانیت به طور جدایی ناپذیری به هم مرتبط هستند ، هوش هیجانی نیز می تواند به عنوان پل لازم بین این دو بکار رود. علاوه بر این ، اغلب رفتارهای شناخته شده توسط هوش هیجانی مشخص می توانند به شیوه ای عملی آموخته و اعمال شوند تا در کیفیت کلی تصمیم گیری و فرایندهای تصمیم گیری بهبود ایجاد نمایند.

هدف از مقاله

هوش هیجانی مبحث قابل توجهی در بسیاری از نوشته های دو دهه گذشته بوده است ، و در مباحثی مانند اینکه آیا هوش هیجانی ذاتی است یا آموختنی ، به طبقه بندی رفتارهای خاصی می پردازد که هوش هیجانی را تعریف می نمایند. با این حال ، رفتارهای معدودی در چگونگی رفتارهای مرتبط با هوش هیجانی که می تواند عملاً به منظور ارتقاء تصمیم گیری فردی و گروهی اعمال شود، نقش دارد. هدف از این مقاله مروری بر ادبیات مربوط به هوش هیجانی و شناسایی روش های عملی برای استفاده از مهارت های هوش هیجانی در روند تصمیم گیری می باشد.

تحقیق مرتبط با هوش هیجانی

تعریف هوش هیجانی و مفهوم آن باید در طول سال ها بعنوان موضوع بحث مورد استفاده قرار گیرد (مایر و همکاران. ، 2008). تروندیک (1920) برای اولین بار اصطلاح "هوش اجتماعی" را برای توصیف مهارت های مورد استفاده در درک و مدیریت افراد ابداع نمود. بعدها وکسلر در سال 1940 (بار-آن (نیاز به دانلود ترجمه) ، 2006) تاثیر عوامل دیگر بر رفتار هوشمند را ذکر نمود و ادا نمود که مدلهای هوش را نمی توان تا زمانی که این عوامل به طور کامل درک شوند، کامل نمود. اصطلاح "هوش هیجانی" برای اولین بار در ایالات متحده آمریکا در قسمت تقدیر و تشکر پایان نامه دکترا و تاثیر احساسات استفاده شد (پین ، 1983). این کار توسط مدل هوش هیجانی شرح داده شده توسط سالوی و مایر (1990) دنبال شد و احساسات فرعی توانستند عقلانیت را تقویت نمود و افراد عقلانیت را بهتر کار گیرند نه احساسات خود را. برادبری و گریوس (2003) ذکر کردند که مهارت های هوش هیجانی ، هنگامی که بطور تراکمی در نظر گرفته می شوند ، در نمایش توابع ذهنی و رفتاری افراد در ماورای هوش مادرزادیشان حیاتی می باشد.

بخش عمده ای از نوشته ها در هوش هیجانی در شرح سه مدل محصور شده اند: مدل توانایی؛ مدل صفت ؛ مدل مدل مختلط. مدل توانایی که توسط سالوی و گروال شرح داده شده (2005) فرض می کند که افراد برای پردازش و واکنش به شرایط عاطفی دارای توانایی های متنوعی می باشند و در نتیجه ، برای مقابله با شرایط اجتماعی رفتارهای انطباقی را گسترش می دهند. مدل صفت ارائه ش ده توسط پترایدز و همکاران (2007) بر اساس فرضیه قبلی هوش هیجانی نشان دهنده گروهی از عامل ادراک خویشتن در سطوح پایین تر شخصیت می باشد. این تمرکز بر امیال رفتاری به شدت متکی به سنجش خویشتن و همینطور مقاوم به واسنجی علمی می باشد (پترایدز و همکاران ، 2007). مدل مختلط توسط توصیف از هوش هیجانی گلمن (1995)به عنوان آرایه ای گسترده ای از شایستگی ها و مهارت های محرک عملکرد رهبری در بهترین حالت توصیف شده است. مدل گلمن مبتنی بر فرضیه قبلی صلاحیتهای عاطفی ، جزء صفات ذاتی نیست ، بلکه بعنوان مهارت های آموخته شده ای می باشد که می تواند توسعه یافته و بهبود یابد.

گلمن (1998) در مطالعه پیگیری اش به بهترین رهبران شرکت های بزرگ را اشاره نمود که در حالی که در سبک رهبری متنوع بودند ، ویژگی های خود آگاهی ، خود گردانی ، انگیزه ، همدلی و مهارت اجتماعی مشترکی داشتند. این مهارتها با توجه به گفته گلمن اجازه می دهد تا رهبران عالی به درک خود و همچنین ترکیب عاطفی دیگران برای حرکت مردم برای تحقق اهداف سازمانی بپردازند. کار اصلی گلمن (1995) در هوش هیجانی توصیف عناصر یا توانایی های ضروری ذیل می باشد: شناختن احساسات فرد؛ مدیریت احساسات؛ انگیزه دادن به خود؛ شناخت احساسات دیگران ، و بررسی روابط. تئوری هوش هیجانی گلمن و رفتارهای نهادی آن بیشتر برای گنجاندن رفتارها و نتایج فردی و سازمانی تصحیح شده اند. مدل هوش هیجانی کاملاً توسعه یافته همانطور که توسط گلمن (2001) و بویاتز و همکاران شرح داده شده (2000) پنج عنصر اصلی را در چهار بعد تصحیح می نماید و همانطور که در جدول 1 مشخص شده، این ویژگی ها را به 20 شایستگی رفتاری تقسیم می نماید.

دامنههوش هیجانی از نوشته های اخیر در رهبری و پویایی گروهی بهره مند شده اند. تیلور و همکاران (2008) ذکر نمودند که رهبران مشتاق و محقق در سازمان هایی که آنها مورد مطالعه قرار دادند، موافق بودند که رفتارهای مرتبط با هوش هیجانی، از ویژگی های موثر و حیاتی رهبران برای موفقیت های آتی برای رهبران مشتاق می باشد. نویسندگان متذکر شدند که عملکرد اضافی در رهبران محقق به عنوان نوع دوستی سازمانی شرح داده شده یا به طور خاص به عنوان درک از موسسه و تعهد به موفقیت موسسه تعریف شده است. وانگ و هائونگ (2009) دریافتند که هوش عاطفی و انسجام گروه بطور مثبت با رهبری تحولی در ارتباط می باشد. آنتوناکیز و همکاران(2009) در تفضیل ارتباط و تاثیر هوش هیجانی نتیجه گرفتند که رویکردهای ارتباطی با رهبری ذاتا احساسی بوده ، و هوش هیجانی را بخشی جدایی ناپذیر از فرایند رهبری می نماید. به طور مشابه ، داسبروگ و اشکناسی (2002) استدلال نمودند که کیفیت رابطه مبادله ای رهبر/ عضو از طریق هوش هیجانی رهبران افزایش یافته ، و ژو و جورج (2003) نتیجه گرفتند که هوش هیجانی می تواند رهبری را در درون محیط های تیمی ارتقاء دهد.

سودالیس و همکاران (2007)در خطاب به نقش هوش هیجانی در تصمیم گیری فرآیندها ، اشاره نمودند کههر چند تحقیقات تجربی بر ارتباط احساسات در فرآیندهای تصمیم گیری تاکید دارد ، با اینحال تفاوت های فردی در درک و تجربه احساسات تا حد زیادی نادیده گرفته شده اند. نویسندگان نتیجه گرفتند زمانی که مردم تصمیم گیری می نمایند ، اغلب در مورد احساسات فکر می کنند و نتایج به احتمال زیاد به عنوان محرک می باشند. علاوه بر این ، سودالیس و همکاران(2007) تصمیم گیرندگان بطور خلاصه اینگونه تعریف می نمایند:

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.

 هنگامی که پیامدهای تصمیم خود را پذیرفتند، آنها را می کنند؛ و هنگام تفکر در مورد تصمیمات گذشته (خوب یا فقیر) ، آنها را از حافظه فرا می خوانند .

ملرز و همکاران. (1999) به این نتیجه رسیدند که انتظار می رود احساسات افراد تجربه شود یا داشتن تجربه به عنوان نتیجه ای از تصمیمات آنها ، عامل مهمی در رفتار فعلی و آینده شان محسوب شود. وینتر و کوییپر (1997) اشاره کردند که افراد در شیوه های های سیستماتیک چگونگیِ تجربه احساسات ، چگونگی تمایز بین احساسات و میزان اطلاعات عاطفی ای که می توانند پردازش نمایند، تفاوت دارند.

همچنین نوشته ها تمایز تاثیر هوش هیجانی بین فرد و وظایف گروهی را نشان می دهند. جردن و تروث (2004) دریافتند که در حالی که در سطح فردی هیچ ارتباطی بین هوش هیجانی و عملکرد وجود ندارد، هنگامی که کارِ در حال انجام صرفا ماهیتی شناختی داشته باشد ، کار یکسانی به تیم معرفی کننده عنصر عاطفی مورد نیاز برای مهارت های هوش هیجانی واگذار می شود. اکثر نویسندگان به این نتیجه رسیدند که سطح کلی هوش هیجانی یک تیم و توانایی اعضای تیم برای مقابله با احساسات شان در عملکرد شان نهفته است. دراسکات و ولف (2001) و جردن و همکاران (2002) اشاره نمودند که تیم های متشکل از اعضایی با سطح بالاتر هوش هیجانی وظایف خود را نسبت به تیم های متشکل از اعضایی با سطح پایین تر هوش هیجانی، بهتر انجام خواهند داد.

استفاده از مهارت های هوش هیجانی در تصمیم گیری

در حالی که بسیاری از متون بر روی جنبه های نظری هوش هیجانی متمرکز شده اند ، شکاف قابل توجهی در کاربرد عملی این مهارت ها در تصمیم گیری وجود دارد. اگر کسی معتقد باشد که هوش هیجانی به ارزش فرایند تصمیم گیری فردی و/ یا گروهی می افزاید ، این مطرح می شود که چگونه می توان آن را عملا برای رسیدن به نتیجه مورد نظر اعمال نمود؟ تصمیم گیرندگان اغلب با مشکلاتی مواجهه می شوند که نمی توانند به راحتی حل نمایند و در برخی موارد ، اثرات منفی ای بر روی برخی از حوزه ها باقی می گذارد، حتی زمانی که آنها اظهار می کنند که مسئله حل شده است. بنابراین در نظر گرفتن تاثیر تصمیم گیری بر دیگران باید عنصر مهمی از فرایند تصمیم گیری باشد. در حالی که ممکن است تعیین اینکه "چه کسی" بر تصمیم گیری تاثیر خواهد گذاشت ، تابعی عملگرایانه تر و مستلزم عقلانیت و منطق باشد ، تعیین اینکه " چگونه "تصمیم گیری تفسیر خواهد شد و اثر بعدی آن بر دیگران مستلزم مهارت های مرتبط با هوش هیجانی می باشد.

کاربرد عملی مدل توانایی شرح داده شده توسط سالوی و گروال (2005) ، مستلزم تمرین مهارت های ذیل می باشد: درک احساسات ؛ استفاده از احساسات و عواطف ؛ درک احساسات؛ و مدیریت احساسات. در فرآیند تصمیم گیری ، تصدیق احساسات فردی نه تنها در تعیین انگیزه های پشت تصمیم گیری و بلکه برتاثیر تصمیم گیری ها بر دیگران نیز بسیار مهم می باشد. تصمیم گیرندگانی که احساسات دیگران را درک می کنند ، ممکن است پیش از تصمیم گیری با پرداختن به مسائل عاطفی ، از قوه درک خود برای جلوگیری از نتایج بالقوه منفی استفاده کنند (هوی 1999). به همین ترتیب ، تصمیم گیرندگانی که احساسات خود را درک کرده و می فهمند، در مدیریت این احساسات در فرآیند تصمیم گیری بسیار موثرتر خواهند بود. ممکن است مهارت های هوش هیجانی در تصمیم گیری برای حفظ چهار عنصر شرح داده شده توسط گلمن (2001) و بویاتز و همکاران (2000) ، به عنوان مهارت های فردی ، خود آگاهی و مدیریت خوشتن و مهارت های بیشتر مربوط به رابطه فردی و تعامل با دیگران ، آگاهی اجتماعی و مدیریت ارتباط طبقه بندی شوند.

خود آگاهی و مدیریت خویشتن... نقش و انگیزه های تصمیم گیرنده را ارزیابی می نماید

خود آگاهی و صلاحیت های حاکی از ارزیابی دقیق خشتن و اعتماد به نفس (جدول 1) هوش هیجانی تصمیم گیرندان را قادر به تعیین نقش مناسب آنها در در فرایند تصمیم گیری می سازد (گلمن ، 2001، بویاتز و همکاران ، 2000). به طور خاص ، این مهارت ها تصمیم گیرندگان را قادر به تعیین جهت لازم در یک مشکل می سازند و برای ارزیابی مهارت تصمیم گیری آنها در مقایسه با دیگران ، اعتماد به نفس کافی دارد. بر این اساس ، این مهارت های هوش هیجانی مسیری در تصمیم گیری ایجاد می نماید تا تعیین کند چه کسی مناسب ترین فرد یا گروه برای بهترین تصمیم گیری در هر شرایط مفروضی می باشد. تصمیم گیرندگان بدون هوش هیجانی ، در گرفتن اولین و مهم ترین تصمیمی ، که درمورد این که "چه کسی بهترین تصمیم گیرنده برای این تصمیم است ؟" شکست می خورند.

مدیریت خویشتن و مولفه های رفتاری آن در کنترل نفس ، قابلیت اعتماد ، دیانت ، انطباق پذیری ، محرک پیشرفت

و ابتکار (جدول 1) به یک اندازه در مهارت های هوش هیجانی تصمیم گیرندگان اهمیت دارند(گلمن ، 2001 ؛ بویاتز و همکاران ، 2000). لرنر و شونک (2010) تاثیر خشم باقی مانده بر روی تصمیم گیری را سندیت داده، اشاره می کنند که تصمیم گیرندگانی که پاسخگوی تصمیمات خود بودند، در مدیریت تاثیر خشم خود بهتر عمل می کردند. گاهی اوقات کنترل تکانه در هر تصمیم گیری می تواند به صورت جداگانه، در صورت نیاز به نشان دادن ابتکار و دستاورد در اهتزاز در آید(بازرمن و مالورتا 2006). علاوه بر این ، برای تصمیم گیرندگان برای به دست آوردن توانایی اخلاقی در یک موضوع ، باید در ابتدا توسط کسانی که تحت تاثیر تصمیم هستند، به عنوان افراد امین از نظر گذرانده شود. اعتماد، در طول زمان از طریق فرایند آزادی و صداقت در ارتباطات و روابط به دست آمده است. تصمیم گیرندگان می توانند از مهارت های مدیریتی خود ، در حالی که به طور همزمان اعتماد را از ترکیبات داخلی و خارجی کسب می نمایند، برای تصدیق ثبت مداوم موفقیت وکنترل عاطفی استفاده نمایند.

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.

استفاده از خود آگاهی و مهارت های مدیریتی خویشتن

استفاده از مهارت خود آگاهی و مدیریت خویشتن در شرایط تصمیم گیری فرآیندی است که می تواند فرا گرفته شود. سوالات و مشاهدات زیر می توانند برای افراد و رهبران سازمانی در شرایط تصمیم گیری به عنوان یک راهنمای عملی بکار روند:

·        آیا تصمیم گیرندگان از مهارت ها و سبک های تصمیم گیری شان آگاه می باشند ؟ آیا تمایلی برای رسیدن به عناصر احساسی اهمیت تصمیم ، یا برعکس ، تمایلی برای رسیدن به مولفه های منطقی تجزیه و تحلیل وجود دارد؟ هوش هیجانی تصمیم گیرندگان خود ارزیابی صادقانه ای از مهارت ها و سبک های ایجاد خواهد نمود و به تفاوت در رفتار و توانایی های آنها نسبت به دیگران اشاره می نماید.

·        آیا دیگران تصمیم گیرندگان را به مانند فرایند تصمیم گیری فراگیر یا منحصر به فرد توصیف خواهند نمود ؟ سبک های رهبری و تصمیم گیری همانطور که توسط وروم و یتون (1973) شرح داده شد، مفید می باشند. نویسندگان طیف وسیعی از رفتارهای شروع شده با سبک مستقل خالص را برای شمول جزئی توصیف نمودند. در حالی که ممکن است تصمیم گیرندگان خود را دموکراتیک تر یا مشارکتی تر ببینند ، جنبه حیاتی تر در این امر درک دیگران است. در حالی که ممکن است مناسب نباشد که هر تصمیمی فراگیر شود، عملکرد هوش هیجانی نشان می دهد که برقراری ارتباط به دیگران دارای اهمیت می باشد و به همین دلیل است که از روش فراگیر یا منحصر به فرد استفاده می شود.

·        آیا تصمیم گیرندگان خود به مهارت های خود در تصمیم گیری اعتماد دارند؟ تی سای و یانگ (2009) نتیجه گرفتند که ترس باعث پیش بینی افراد در مورد خودشان و رهایی حمایت از تلاش هایی می شود که اندکی از مسیر در رفته اند. هوش هیجانی تصمیم گیرندگان باید اعتماد به نفس را در سبک تصمیم گیری شان نشان دهد. همچنین خود آگاه بودن بر تصدیق نقاط ضعف شخص و داشتن اعتماد به نفس برای تشخیص نقاط قوت دیگران در تصمیم گیری دلالت می نماید. خود آگاهی نیز شامل مهارت در شناختن تاثیر سبک و رفتار در دیگران است.

·        آیا تصمیم گیرندگان صرفا بر منافع خود تمرکز می نمایند یا واقعا علاقه مند به دستیابی به بهترین نتایج در تصمیم گیری می باشند؟ هوش هیجانی تصمیم گیرندگان توسط توانایی خود برای سرکوب خواسته ها و منافع شان در جهت منافع مشترک مشخص می شوند.

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.