سرمایه انسانی و بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک Human Capital and SME Internationalization: A Structural Equation Modeling Study

بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک به عنوان یک عامل اصلی در توسعه اقتصادی و رشد واحد اقتصادی می باشد. بین المللی سازی برای توسعه اقتصادی (Jaffe & Pasternak, 1994) و رفاه کشورها و کسب شهرت بین المللی (Diehl, Leibold, Koeglmayr, & Muller, 1984)سودمند می باشد. بین المللی سازی به عنوان یک گزینه استراتژیکی مهم برای رشد واحدهای اقتصادی کوچک می باشد (Skrt & Antoncic, 2004). نظریات مختلفی به توصیف چرایی مشارکت یک واحد اقتصادی در فعالیت های بین المللی و نقش و تاثیر کارافرینان در این فرایند پرداخته اند. کارافرین به عنوان یک متغیر کلیدی در بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک به عنوان یک تصمیم گیرنده در واخد اقتصادی می باشد(Glancey, 1998; Miesenbock, 1988;) Prince & Van Dijken, 1998; Reid, 1981; Wkzvdhj lojgtd esthead, Binks, Ucbasaran, & Wright, 2002.).

کارافرین به عنوان یک عنصر مهم در استراتژی های بین المللی یک واحد اقتصادی و به عنوان یک مرکزی در توصیف عملکرد بین المللی واحد اقتصادی می باشد (Andersson, 2000).بررسی ها در ارتباط با بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک تاکیدی بر روی نقش عوامل مربوط به کارافرینی میزان کارایی صادرات را تحت تاثیر قرار می دهد همانند استراتژی (Andersson, 2000)؛ وضعیت (Andersson, 2000) ؛ تعهد (Dhanaraj & Beamish, 2003)؛ درک Jaffe & Pasternak, 1994) گرایش (Dichtl et al., 1984) تجربه بین المللی مدیران (Qian, 2002; Reuber & Fischer, 1997) و همچنین عوامل ادغام شده سرمایه انسانی (Andersson, 2000; Bilkey & Tesar, 1977; Cavusgil, 1993; Herrmann & Datta, 2002; Manolova, Brush, Edelman, & Greene, 2002; McAuley, 1999; Moini, 1995; Trevino & Grosse, 2002) ، دارد. تحقیق ما به بسط این نوشتجات در تجزیه و تحلیل ابعاد مربوط به سرمایه انسانی کارافرین ارشد واحد اقتصادی با توجه به اهمیت نسبی آن ها و تاثیر بر روی بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک، می پردازد.

اهمیت عوامل مربوط به سرمایه انسانی که بازدهی سازمانی را در شرایط بین المللی تحت تاثیر قرار می دهد و در ارتباط با شرکت های بزرگتر ، به ویژه در تیم ارشد مدیریت و مدیران اجرایی تاکید دارد. بر طبق به نظریات پلکانی (Hambrick & Mason, 1984)، نتایج سازمانی شامل گزینه های استراتژیک و سطح عملکرد با توجه به ویژگی های سابقه مدیریتی پیش بینی می گردد. محققان دیگرنظریات خود را در ارتباط با شرایط بین المللی بیان کرده و تمرکزشان را بر روی گرایش بین المللی و تجارب بین المللی Athanassiou & Nigh, 2002; Reuber & Fischer, 1997; Sambharya, 1996; Vida, Reardon, & Fairhurst, 2000) ؛ انتقالات بین المللی Athanassiou & Nigh, 2002; Reuber & Fischer, 1997; Sambharya, 1996; Vida, Reardon, & Fairhurst, 2000) ، ناهماهنگی تیم ارشد مدیریتی ( تعلیم و اموزش) (Carpenter, 2002; Carpenter, Geletkanycz, Sanders, 2004) قرار داده اند.

بررسی ما توسط چند روش کلیدی سهمی در این نوشتجات دارد. در ابتدا ما تمرکزمان را بر روی کارافرینان(مدیران کسب و کارهای کوچک) قرار می دهیم. صریحا، ما به ارزیابی اهمیت نسبی فاکتورهای متفاوت شخصی کارافرین- ابعاد فردی سرمایه انسانی- بر روی بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک می پردازیم. در مرحله دوم ما به ارزیابی میزانی که اقدامات ترکیبی سرمایه انسانی در پیش بینی بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک دارد می پردازیم. به طور مختصر، ما به ایجاد و تست مدلی می پردازیم که ابعاد سرمایه انسانی کارافرینان کسب و کارهای کوچک را با بین المللی سازی این کسب و کارها مرتبط می سازد.

کارافرینان سرمایه های خاصی را در دست دارند که به آن ها کمک می کند فرصت های جدید را درک کرده و منابع را در ارتباط با فعالیت های اقتصادی جدید فراهم آورند(Alvarez & Busenitz, 2001). فرصت ها به منظور رشد و ایجاد منافع می تواند در بازارهای خارجی مد نظر قرار گیرد. زمانی که این منابع در به کارگیری فرصت ها یا در فرایند بین المللی سازی مد نظر قرار گرفتند، کارافرینان مسئول بین المللی سازی فعالیت های مربوطه همانند، ایجاد اهداف، جمع آوری اطلاعات بازار خارجی، جمع آوری و سازماندهی منابع، و به کار گیری استراتژی های بین المللی می باشند. میزان تمامیت صادرات تا اندازه ای به بازتاب خواسته ها، تمایلات و قصد تصمیم گیرنده به منظور ترویج دادن صادرات کسب و کار در سازمان پرداخته و این موارد در واقع می تواند به ویژگی های کارافرینان خاصی نسبت داه شود. (de Rocha, Christensen & da Cunha, 1990; Leonidou, Katsikeas, & Piercy, 1998) Barney (1991) در بین بقیه، بیان می کند که منابع منجر به مزایای رقابتی ثابتی می گردد که دارای ویژگی های خاصی همانند ارزش، کمیاب بودن، منحصر به فرد بودن و غیر قابل جایگزین بودن می باشد. این منابع بر مبنای شناخت شرکت ها از بازار، فناوری ها، نیاز مصرف کننده، و نگرش آن ها تحت تاثیر منابع ورودی خارجی می باشد (Penrose 1980: 79). کارافرین کسب و کارهای کوچک به عنوان یک عنصر کلیدی و منبع منحصر به فردی می باشد که دارای تاثیرات خاصی بر روی سازمان بوده به ترتیبی که این فرد شناخت جدیدی را کسب می کند (Daily, Certo, & Dalton, 2000). در کسب و کارهای کوچک، منابع شخصی کارافرین حائز اهمیت می باشد به ترتیبی که مرحله بین المللی سازی مرکز خود را بر روی چنین فرد کلیدی , دانش، تجارب و شبکه ای از روابط قرار می دهد (Daily, Certo, & Dalton, 2000). با به کارگیری نظریه بر پایه منابع در سطح سازمانی، بین المللی سازی یک واحد اقتصادی بر مبنای بسیج کردن منابع خاص و مرتبط به هم بوده که مشارکتی در زمینه بین المللی سازی فعالیت ها در شرایط طبیعی خود دارد. این نظریه همچنین نشان می دهد که بین المللی سازی به عنوان یک فرایند تجهیزسازی، تلفیق و ایجاد منابع در ارتباط با فعالیت های بین المللی بدون مد نظر قرار دادن محتوای فعالیت های بین المللی می باشد (Ahokangas, 1998, p. 3.1). در تعریف ما، بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک متشکل از عوامل چندگانه ای می باشد که در ارتباط با کالا، زمان، بازار و درجه بین المللی سازی می باشد.

عوامل شخصی مربوط به کارآفرینی تاثیرات شدید آن بر روی بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک می باشد.سرمایه انسانی به مجموعه ای از مهارت ها و شناخت ارزشمندی اشاره می کند که فرد آن را در طی زمان جمع آوری می کند (Burt, 1992) .مهمترین ویژگی سرمایه انسانی ایجاد یکپارچگی در افراد آن می باشد(Becker, 1993). کارافرینان بر روی سرمایه انسانی (دانش،مهارت و ارزش) برای پیشرفت منافع سازمانی شان تکیه دارند. شناختی را که کارافرینان جمع آوری می کنند دارای دو بعد مکمل می باشد: ضمنی و صریح. اولی به طور واضحی ایجاد نشده و معنی به ابعاد صریح آن می دهد که نشان دهنده مفهوم و مهارتی می باشد که ایجاد می گردد (Polanyi, 1962). نمونه ای از ابعاد ضمنی در رارتباط با شناخت بازارهای خارجی بوده در حالی که ابعاد صریح آن توسط توانایی برای انجام فعالیت های تجاری در بازار مشخص می گردد. شناخت ضمنی و ابعاد صریح با گذشت زمان حاصل شده و ذاتا غیر قابل انتقال بوده و در ارتباط با افزایش در بازدهی و کارایی می باشند (Becker). سرمایه انسانی نشان دهنده سرمایه گذاری در آموزش و مهارت بوده و زمانی ایجاد می گردد که قابلیت ها و توانایی یک فرد بهبود یابد. سرمایه انسانی به عنوان یک فاکتور مهمی برای رشد اقتصادی می باشد (Novak & Bojnec, 2005). فراگیری سرمایه انسانی شرایط را برای افراد برای انجام فعالیت به روش های جدید بهبود می بخشد (Coleman, 1990). زمانی که فرصت های سودآوری برای فعالیت های جدید اقتصادی به وجود می آید، افرادی که دارای سطح بالاتری از سرمایه انسانی می باشند در تشخیص و بهبود ان ها بهتر می باشند. زمانی که به فرایند بین المللی سازی پرداخته می شود، چنین افرادی دارای توانایی بالاتری برای بکارگیری چنین فرصت هایی دارند(Davidsson & Honig 2003) .

متنولوا و همکارانش فاکتورهای شخصی را به عنوان یکی از مهمترین موضوعات در تحقیقاتشان بر روی بین المللی سازی شرکت های کوچکتر بیان کرده اند، اما هیچ بررسی تمام توجه خود را بر روی اهمیت نسبی ابعاد مختلف سرمایه انسانی که در افراد کارافرین مجسم شده است همان طور که در ارتباط با بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک می باشد، قرار نداده است. (Bloodgood, Sapienza, & Almeida, 1996; Dichtl, Koeglmayr, & Mueller, 1990; Manolova et al., 2002; Reuber & Fischer, 1997, 2002; Westhead, Wright, & Ucbasaran, 2001). ما انتظار داریم که چهار بعد زیر در ارتباط با سرمایه انسانی کارافرینان کسب و کارهای کوچک به طور مثبتی در ارتباط با فرایند بین المللی سازی باشد: مهارت کسب و کار بین المللی، گرایش بین المللی، درک ریسک های محیطی، و شناخت مدیریتی.

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.

تجربه بین المللی مدیران و کارافرینان به عنوان یک منبع غیرقابل جایگزین و بی نظیر برای شرکتشان می باشد. منابعی که در نتیجه تجربه بین المللی حاصل می گردد منتهی به شناخت خاصی می گردد که تقلید از آن مشکل می باشد؛ زمانی که رقبا درکی از منابع دانش محور شرکت به دست آوردند، همان شرکت قبلا پیشرفت هایی را داشته و این شناخت ها را بهبود بخشیده و آن را به طرز متفاوتی به کار بسته است (Athanassiou & Nigh, 2000). بلادگود و همکارانش تنها حمایت های جزئی را در ارتباط با تاثیر مهارت کسب و کار بین المللی (تجربه بین المللی، کسب دانش بین المللی) بر روی فرایند بین المللی سازی مد نظر قرار می دهند. صریحا ان ها گزارش داده اند که بین المللی سازی در ارتباط با تجربه بین المللی تیم ارشد مدیریتی شرکت بوده ولی ارتباطی با کسب دانش بین المللی تیم ارشد مدیریت ندارد. ما بیان می کنیم که کسب و کارهای کوچک زمانی به صورت بین المللی در می آیند که کارافرینان بیشتری از این شرکت ها مهارت های مربوط به کسب و کار بین المللی را بدست آورند. به طور رسمی، ما فرض می کنیم:

فرضیه 1a: مهارت بین المللی کسب و کارهای کوچک کارافرین به طور مثبتی در ارتباط با فرایند بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک با توجه به تولیدات، زمان، بازار، نوع فعالیت و میزان آن می باشد.

گرایش بین المللی

یک فاکتور بلقوه مهم که باعث تفاوت بین شرکت ها در ارتباط با میل صادرات، جسارت، توسعه و عملکرد می شود در ارتباط با مدت زمانی می باشد که کارافرین در کشورهای دیگر انجام می دهد. در تماس بودن کارافرین با فرهنگ های خارجی از طریق زندگی، کار، یا مسافرت به خارج گرایش آن ها را نسبت به فرهنگ خارجی و کشورهای دیگر بیشتر می کند. کسب تجارب دسته اول از طریق حضور فردی در بازار خارجی جایی که شرکت در آن به فعالیت می پردازد یا به دنبال فعالیت در آن است به عنوان اولین ابزاری می باشد که مدیران بکار گرفته و دانش ضمنی فعالیت های بین المللی شرکت را بالا می برند (Athanassiou & Nigh, 2000). می توان گفت که بازار خارجی دارای خصوصیات متمایز خاصی می باشد. تا اندازه ای که کارافرینان اطلاعاتی را در مورد بازارهای خاص داشته باشند، آن ها توانایی بیشتری در ایجاد تمایز بین آن ها خواهند داشت. هرچه ابهامات و پیچیدگی این بازارها کمتر باشد، کارافرینان زمان بیشتری را در خارج به سر می برد. علاوه بر این کارافرینانی که در خارج زندگی کرده اند نسبت به شرکای آن ها که این تجربه را ندارند احتمالش بیشتر است تا واکنش مطلوبی نسبت به فرصت های ایجاد شده در بازار صادرات داشته و توجه بیشتری را به توسعه صادرات در این بازارها داشته باشند.

با مسافرت به خارج کشور، احتمال بیشتری وجود دارد که کارافرینان یادگیریشان در ارتباط با فعالیت کسب و کار خارجی بیشتر شده، مشتریان آینده خود را ملاقات کرده و فرصت های بازاری را شناسایی کنند (Leonidou et al., 1998; Reid, 1981). چنین سفرهایی به احتمال زیاد در رابطه با مشاهده فرصت های بازار خارجی خاص به عنوان یک ابزار غلبه بر مشکلات و محدودیت های بازارهای داخلی می باشد (Rao, 1977). کارافرینانی که شرکتشان در امر صادرات فعال تر است، تمایل دارند تا بیشتر به خارج مسافرت کنند (Simmonds & Smith, 1968). لونیدو و همکارانش 17 بررسی را در ارتباط با زمان سپری شده در کشور خارجی و میزان مشارکت شرکت با بازارهای صادرات را مورد ارزیابی قرار دادند. در شش نمونه از این بررسی ها، کارافرین در شرکت های صادراتی زمان بیشتری را در کشور خارجی نسبت به کارافرین در شرکت های غیرصادراتی گذرانده اند(e.g. Dichtl et al., 1990; Holzmuller & Kaspar, 1990). چهار تحقیق دیگر به بررسی تاثیر مواجهه کارافرین با فرهنگ خارجی در ارتباط با عملکرد صادرات پرداخته است. دو نمونه از این بررسی های رابطه مثبت قابل توجهی را نشان داده است (e.g. Czinkota & Ursic, 1983). براین اساس ما فرض می کنیم:

فرضیه 1b: زمان سپری شده در کشور خارجی توسط کارافرین کسب و کارهای کوچک قطعا در ارتباط با میزان بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک با توجه به ارزیابی کالا، زمان، بازار، نوع فعالیت و میزان آن دارد.

درک محیط ( درک ریسک ها)

حمایت عملی زیادی در مورد ارتباط بین ویژگی های کارافرینان کسب و کارهای کوچک و بین المللی سازی وجود دارد، با این وجود تاثیر درک محیطی نسبتا تحت بررسی قرار می گیرد (Manolova et al., 2002). میل شرکت برای بین المللی سازی به طور مثبتی در ارتباط با سطح تحمل ریسک کارافرین دارد (Wiedersheim-Paul, Olson, & Welch, 1978). فعالیت های بین المللی اغلب مستلزم ریسک های بالاتری نسبت به فروش در داخل بوده و ممکن است شرکت ها در اجرای فعالیت، توسعه و ادامه فعالیت های بین المللی محدود کند (Wiedersheim-Paul et al.). زمانی که کارافرینان ریسکی را انجام می دهند، میزان ریسکی که مرتبط با موقعیت صادرات می باشد کاهش می یابد. در نتیجه، کارافرینان ریسک پذیر به احتمال زیاد واکنش مطلوبتری در برابر فرصت های صادراتی انجام داده و در مقایسه با کسانی که ریسک پذیر نمی باشند به عنوان یک صادر کننده معرفی می گردند (Leonidou et al., 1998). زمانی که یک شرکت وارد بازار خارجی می شود، مجموعه ای از ریسک ها (فیزیکی، اجتماعی، سیاسی و مالی) مانع پیشرفت آن در مسیر بین المللی سازی می گردد.

سیمسون و کوجاوا نشان داده اند که درک ریسک بین کارافرین شرکت هایی که به کار صادرات می پردازند و کسانی که این کار را انجام نمی دهند به طور قابل توجهی متفاوت بوده اما هر دو گروه بر این عقیده می باشند که ریسک صادرات بالاتر از ریسک فعالیت در بازارهای داخلی می باشد. افراد دیگر گزارش داده اند که کارافرینان شرکت های صادر کننده تمایل بیشتری به ریسک پذیری نسبت به شرکای غیرصادراتیشان دارند (Dichtl et al., 1990; Simmonds & Smith, 1968). لئونیدو و همکارانش 1998 10 تحقیق را که به این موضوع می پرداخته است مورد بررسی قرار دادند، 8 نمونه از این موارد حمایت هایی را در مورد ارتباط مثبت بین میزان صادرات و ریسک پذیری انجام داده اند. Gomez-Mejia (1988) and Cavusgil (1993) نشان داده اند که نگرش کارافرین در ارتباط با ریسک پذیری به طور مثبتی در ارتباط با موفقیت مبادرت به صادرات و عملکرد صادراتی می باشد.

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.

قطعا، مورد اول محیط کسب و کار داخلی و بین المللی را مثبت تر و منظم تر با خصوصیات منفی کمتری می داند. بر این اساس:

فرضیه 1c: درک کارافرین کسب و کارهای کوچک در ارتباط با ریسک فعالیت در بازارهای بین المللی به طور منفی در ارتباط با بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک با توجه به تولید، زمان، بازار، نوع فعالیت و میزان آن می باشد.

دانش مدیریت

کارافرین شرکت منابع را با استفاده از دانش مدیریت (مهارت ها و توانایی ایجاد شده با گذشت زمان توسط اداره شرکت) کسب می کند و ازتوانایی شان برای تعیین شرکا، سرمایه گذاران و مشاوران مناسب برای تامین ملزومات مورد نیاز شرکت استفاده می کنند. شرکت هایی که دارای دانش مدیریتی متفاوتی می باشند، دارای توانانیی معرفی فعالیت های منابع انسانی بهتر بوده، استراتژی های رقابتی امیدوار کننده تری را عهده دار می شوند، و به تعیین فرصت های امیدبخش تری در بازار خارجی می پردازند (Westhead et al., 2001). قابلیت دانش مدیریتی کارافرینان قطعا به طور مثبتی توانایی شرکت ها را برای مشخص کردن و به دست آوردن منابع خارجی و توانایشان برای استفاده از منابع به منظور بهبود فراورده، تولیدات و گسترش آن تحت تاثیر قرار می دهد (Vatne, 1995) .

بعضی از محققان بر این عقیده هستند که سطح بالای کیفیت مدیریت، که از نقطه نظر قابلیت ها و توانایی ها سنجیده می شود در میان شرکت های صادرکننده معمول تر از شرکت های غیرصادراتی می باشد (Wiedersheim-Paul et al., 1978). این متغیر برای توصیف تفاوت ها در میان شرکت ها در مراحل صادراتی مختلف مورد استفاده قرار می گیرد: شرکت هایی که دارای مدیران توانمندتر می باشند، معمولا در مرحله پیشرفته توسعه صادرات می باشند (Bilkey & Tesar, 1977). کاوسجیل و نوین 1981، رابطه مهم بین دانش مدیریت و گرایش برای صادرات را مطرح کرده اند. علاوه بر این، وستهد و همکارانش 2001، نشان داده اند که کارافرینانی که دارای دانش مدیریت می باشند به احتمال زیاد به عنوان یک صادر کننده شناخته می شوند. بنابراین ما فرض می کنیم که:

فرضیه 1d: دانش مدیریتی کارافرین از کسب و کارهای کوچک قطعا در ارتباط با بین المللی سازی با توجه به تولید، زمان، بازار، نوع فعالیت و میزان آن می باشد.

تاثیر ادغام سرمایه انسانی بر روی بین المللی سازی

ما فرضیه 1a تا 2d را مطرح کردیم تا به تجزیه و تحلیل اهمیت نسبی ابعاد سرمایه انسانی برای تحت تاثیر قرار دادن بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک بپردازیم.بررسی هایی که خلاصه ان در جدول 1 آمده است به طور مجزا به تجزیه و تحلیل تاثیر ابعاد سرمایه انسانی خاص( مهارت های کسب و کار بین المللی، گرایش بین المللی، درک بین المللی، و دانش مدیریت) بر روی بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک می پردازد. به هر حال، هیچ یک از این بررسی ها توان نسبی ابعاد سرمایه انسانی را در پیش بینی بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک گزارش نکرده اند.

در فرضیه پایانی، ما از تاثیر ابعاد خاص سرمایه انسانی بر روی بین المللی سازی دست کشیده و یک رویکرد کلی را دنبال می کنیم. توان پیش بینی حاصل شده از ترکیب پیش بینی ها می تواند حتی مهمتر از هر یک از پیش بینی های مجزا باشد. ما انتظار داریم که ترکیب پیش بینی ها بدون در نظر گرفتن ارتباطشان به عنوان یک پیش بینی خاص، به طور قابل توجهی در ارتباط با بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک باشد.ابعاد سرمایه انسانی در زمان اشکار شدن به هم مرتبط بوده و بخش مهمی از کارافرینی را شکل می دهد. این کلی نگری مهمترین خصوصیت سرمایه انسانی را مد نظر قرار می دهد (Becker, 1993). بنابراین ما انتظار داریم که ترکیبی از فاکتورهای شخصی کارافرینان( یا ابعاد سرمایه انسانی) دارای تاثیری بر روی بین المللی سازی کسب و کارهای کوچک باشد. ترکیب خصوصیات سرمایه انسانی تاثیر قابل توجهی بر روی عملکرد و فعالیت های کارافرین دارد، و شامل فعالیت هایی می باشد که برای بین المللی سازی یک شرکت کاربردی می باشند.

فرضیه 2: سرمایه انسانی کارافرینان کسب و کارهای کوچک که توسط ترکیب دو یا چند بخش مورد نظر مشخص می شود دارای ارتباط مثبتی با بین المللی سازی با توجه به تولید، زمان، بازار، نوع فعالیت و میزان آن می باشد.

روش ها

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.

ما با استفاده از پرسشنامه های پستی شرکت های اسلوونی اطلاعاتی را جمع آوری می کنیم. این پرسشنامه ها به مدیران ارشد هر شرکت ارائه داده شده و بینام بودن آن ها تضمین شده است. مدیران اجرایی ارشد( که در اسلونی به نام دایرکتور می باشد) به عنوان مخبران کلیدی می باشند زیرا آن ها به احتمال زیاد با توجه به موقعیت کلی ، فعالیت ها و گرایش شرکت وارد کار می شوند.

شرکت های نمونه با استفاده از یک فرایند سه مرحله ای از پایگاه های اطلاعاتی داده های دسته دوم IPIS انتخاب می گردند(IPIS، پایگاه ثبت اطلاعاتی اسلوونی، اساسا بر مبنای گزارش حساب سود و زیان سالانه و ترازنامه می باشد)، که شامل تمام کسب و کارها در اسلوونی می باشد.

ابتدا اینکه، از آن جایی که اکثر شرکت های اسلوونی راکد بوده یا دارای کارمندان کمی می باشند، این شرکت ها از نظر تعدا افراد مستثنی بوده که در کسب و کارهای کوچک آن ها تنها 10 تا 250 کارمند فعالیت دارند.به منظور تامین معیارهای قانون شرکت های اسلوونی (1993, 2001)، مرحله دوم شامل استثنا قرار دادن شرکت ها با حجم معاملات سالانه فراتر از 4 میلیارد SIT (حدود 19.3 میلیون دلار ایالات متحده) می باشد. در مرحله سوم، پرسشنامه هایی به 1006 نمونه تصادفی از شرکت ها به همراه فروش بین المللی آن ها، از شرکت های مشخص شده در دو مرحله اول (4050 شرکت) ارسال شد.

نمونه

این بررسی های پستی در نهایت 165 پاسخ از شرکت های بین المللی را در بر داشت. بعد از تجزیه و تحلیل اندازه و الگوی اطلاعات از دست رفته، 161 نمونه از پاسخ قابل قبول با استفاده از روش ترکیبی قابل استناد ( به دنبال رویکرد Antoncic & Hisrich, 2001) مد نظر قرار گرفت. پاسخ های غیرجانبدارانه در ارتباط با کل نمونه جواب ها بر مبنای این مفهوم مد نظر قرار

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.