چارچوبی یکپارچه جهت مدیریت ریسک برون سپاری An integrated framework for outsourcing risk management

1- مقدمه

در زنجیره تامین جهانی ، هر نقطه واحد شکست منجر به وقفه هائی در شبکه تامین خواهد شد. ریسک متفاوتی در زنجیره تامین رخ می دهد. بنابراین، اتخاذ روش های موثر ارزیابی ریسک جهت مدیریت و کاهش وقوع کلیه ریسک ها ، وظیفه ی تمامی موجودیت های درگیر در شبکه زنجیره تامین می باشد. از آنجائی که برون سپاری هزینه ها را پائین نگاه می دارد و زنجیره تامین را ناب می سازد ، انتخابی رایج در سازمان ها محسوب می شود. پاسخگوئی بالا به هم به همراه تلاش های مشارکتی با دیگر تامین کنندگان به تنظیم یک استراتژی ارزیابی خوب کمک خواهد کرد.

برون سپاری که یک صنعت جهانی 6 تریلیون دلاری آمریکائی است نظر صنعت و دانشگاه را به خود جلب کرده است. برون سپاری به عنوان انتقال فعالیت ها به شریک سوم است که پیش از این در سازمان انجام می شد.در طی دهه پیشین، برون سپاری که در کلیه فعالیت های تجاری نقش دارد بدون توجه به شرایط اقتصادی خوب یا بد 10 درصد افزایش یافته است. اگرچه برون سپاری دارای مزیت هائی چون کاهش هزینه، سرمایه گذاری کمتر بر دارائی فیزیکی و تخصیص منعطف منابع انسانی می باشد ، بهتر است سازمان ها فعالیت های برون سپاری خود را با با استراتژی مشارکت بلند مدت سازگار کند تا منافع کوتاه مدت.

سازمان ها باید جدا از شناخت مزایای برون سپاری ریسک تصمیم گیری نادرست درباره ی برون سپاری را نیز بدانند. یک سازمان می تواند عملکردهای گوناگونی را برون سپاری کند و حدود مختلفی از تعهد و ادغام را بین سازمان و ارائه دهندگان خدمات برون سپاری نشان دهد. ازآنجائی که درجه تعهد در برون سپاری متفاوت است پیچیدگی هائی در تعامل ایجاد می شود که منجر به نگرانی های مختلفی درباره ریسک می شود. هرگونه تصمیم برون سپاری ای بهتر است با در نظر گرفتن کامل ریسکهای بالقوه که به موازات عملیات می باشند، گرفته شود.

اهداف این تحقیق عبارتند از:

1)- جستجوی ریسک ایجاد شده و در حا ظهور در زنجیره تامین.

2)- پیشنهاد روشی برای تحلیل ریسک که به واسطه راهکارهای قوی مدیریت ریسک که اقدامات شناسائی ، تحلیل و کاهش ریسک را ادغام می کند و ریسکهای برون سپاری زنجیره تامین را ارزیابی می کند هدایت شود.

3)- طراحی مدل ریاضی برای تحلیل ریسک برون سپاری فعالیت ها در شبکه زنجیره تامین.

4)- ارزیابی ریسکهای یک عملکرد پرون سپاری خاص در شبکه زنجیره تامین با استفاده از رویکردهای کمی و کیفی.

باقی مطالب به این صورت سازماندهی شدند. مقدمه راجع به صنعت برون سپاری در بخش 1 ارائه می شود. بخش 2 ادبیات مرتبط با برون سپاری و مدیریت ریسک را جهت شناسائی کردن شکاف های تحقیق بررسی می کند. بخش 3 روش ارزیابی ریسکی را جهت تحلیل ریسکها به شکل کمی و کیفی پیشنهاد می دهد. بخش 4 این مسئله را که چگونه شرکت موردی با سیستم Milk-Run از روش پیشنهادی در بخش 3 جهت تحلیل ریسک تحویل استفاده می کند نشان می دهد. در نهایت، یک بحث تفضیلی درباره نتایج، کاربردهای مدیریتی و محدودیت ها در بخش 5 ارائه می شود.

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.

برون سپاری به معنای انجام یک عملکرد یا فرآیند مانند عملیات ساخت و دیگر فعالیت هائی است که ارزش افزوده ایجاد می کنند با تکیه بر منابع خارجی، شریک سوم یا تامین کننده به طوری که منافع تجاری کسب شود. برون سپاری استراتژیک شامل تصمیم"ساخت یا خرید" می شود که محصول سازمان را به طور داخلی تولید می کند یا با دیگر ارائه دهندگان خدمت، قرارداد فرعی می بندد. برخی محققان بر منبع یابی بین المللی اجزاء، سیستم های فرعی و محصولات تمام شده تمرکز می کنند. Willcocks (2011)بیش از 1600 عدد از تنظیمات برون سپاری از سال های 1989 تا 2010 بررسی کرده و در یافت برون سپاری هنوز بر منحنی یادگیری قرار دارد. تغیییر گرایش قدرت محور به ساختار نظارت به منظور ایجاد اطمینان و مشارکت نزدیک به ارتقاء مدیریت برون سپاری کمک خواهد کرد. به طور مشابه برون سپاری لجستیک استراتژیک مشارکتی نیز توسط محققان بجای برون سپاری تاکتیکی که تنها بر هزینه تمرکز می کند، حمایت شده است.

در حقیقت، برون سپاری در دهه اخیر بسیار شایع شده و از عملکردهای تجاری جنبی در گذشته به برون سپاری عملکردهای تجاری حیاتی تر، در حال حاضر تغییر می کند. خط مونتاژ سازمان که برای فرآیند تولید امری ضروری است و برای سازمان ایجاد ارزش می کند به تدریج برون سپاری می شود. سازمان ها با برون سپاری فعالیت های جنبی شان شروع می کنند و به تدریج به برون سپاری فعالیت هائی که به هسته اصلی سازمان نزدیک تر هستند ، حرکت می کنند. Lonsdale and Cox (2000) نیز ثابت می کنند که سازمان به طور منطقی باید مرزش را حول مهارت ها و قابلیت هائی که مسئول برتری رقابتی اش است، رسم کند.

مطالعات به طور گسترده بر تحلیل ریسک و منفعت برون سپاری تمرکز کرده اند. Perc¸in (2008) با استفاده از روش سلسله مراتبی فازی تاپسیس به عنوان یک روش کمی به ارزیابی برون سپاری فرآیند تجاری پرداخته اند.McIvor (2009) تئوری هزینه مبادله و دیدگاه منبع محور را به عنوان رویداد های در معرض ریسک ترکیب می کند و بررسی، تجزیه و تحلیل داده های کمی مرتبط با ادراک ریسک ذهنی برون سپار و زنجیره داخلی را فراهم می آورد. Trappey et al. (2010) یک رویکرد دسته بندی دو مرحله ای را معرفی می کنند که با روش واریانس مینیمم Ward ترکیب شده است و الگوریتم K-means (نیاز به دانلود ترجمه) برای اولویت بندی خدمات پیشنهاد ی ارائه دهندگان خدمت لجستیک بکار گرفته می شود. مفهوم برون سپاری می توان با استفاده از چشم انداز اقتصادی نیز توضیح داد. تحلیل هزینه مبادله، مجموعه ای از اصول را جهت تحلیل مبادلات برون سپاری و تعیین ساختار هزینه ارائه می دهد. همانطور که شرکت ها تصمیم می گیرید که آیا به برون سپاری و تولید کالاها و خدمات در خانه، قیمت ها در بازار تنها عامل نیست. Deming (1986) روابط یکپارچه، قوی و بلندمدت را با یک فروشنده واحد پیشنهاد داده درحالیکه Porter (1980) داشتن فروشندگان متعدد را جهت افزایش قدرت مذاکره برون سپار پیشنهاد می دهد. Ngwenyama and Bryson (1999) از رویکرد تئوری هزینه مبادله جهت تحلیل سود برون سپار و هزینه فروشندگان استفاده کردند تا درباره ی استراتژی یک فروشنده یا فروشندگان متعدد تصمیم بگیرند.طراحی زنجیره های تامین بر اساس ریسک و حساسیت به سازمان فرصت تدوین استراتژی مناسب زنجیره تامین را می دهد.

اتخاذ فروشندگان متعدد، ریسک محو فروشنده واحد را کاهش می دهد.ریسک به عنوان نتیجه تغییر و از دست دادن قوه تفسیر می شود که به دو دسته از دست دادن قدرت و از دست دادن سود تقسیم می شود. از دست دادن قوه ریسک شاخصی را برای سطح ریسک یک موقعیت خاص ارائه می دهد. بر اساس ادبیات موجود مجموعه گوناگونی از امتیازات ریسک وقایع و شرایط شکست وجود دارد که شکست را تحت تاثیر قرارمی دهند. ریسکهای تامین با شکست هائی در تحویل ، هزینه، کیفیت، انعطاف پذیری و طبقه بندی کلی اطمینان که به طور سنتی برتری های رقابتی بخش خرید می باشند در ارتباط است. جهت کاهش ریسک، تسهیم اطلاعات، چابکی در ساختار زنجیره تامین، قرارداد option را می توان به عنوان توانمندسازهای عمده کاهش ریسک بیان کرد. Tang and Musa (2011) بررسی جامعی از مدیریت ریسک زنجیره تامین (SCR) انجام دادند. در کل کاهش ریسک را می توان با رویکرد کمی و کیفی مدلسازی کرد. با توجه به بعد کیفی، منبع یابی جایگزین داخلی و خارجی توسط Crone (2006) بررسی شد و به ریسک برون سپاری و اهمیت اجتناب از برون سپاری در یک موقعیت معین توجه کرد. Solesvik&Westhead(2010) ایجاد اتصالات برون سپاری با شرکاء خارجی را پیشنهاد کردند تا هزینه ها کاهش یابد و ریسک شناسائی شود. وجود شناسی ریسک هم قادر به سطح بندی ریسک بهره برداری از سیستم اطلاعاتی می باشد. با توجه به رویکرد کمی، محققان از بهینه سازی مبتنی بر درخت، مدل رتبه بندی ریسک تامین عرضه کنندگان، مدل هماهنگی و تناقض تشویقیو انتخاب عرضه کننده تحت شرایط عدم قطعیت با صفحه گسترده را پیشنهاد کردند.

بر اساس پیشینه تحقیق، فقدان روشی استاندارد جهت کمی سازی ریسک در زنجیره تامین برای تعیین اثربخشی برون سپاری بسیار واضح است. بنابراین، SCR های گزارش شده در ادبیات به طور گسترده به تخمین های مدیر که بیشتر تحلیل ذهنی هستند تا عینی برمی گردد. بدون روش استاندارد، اندازه گیری اثربخشی مدیریت ریسک اجراشده در پروژه های برون سپاری در زنجیره تامین بسیار مشکل است. در نتیجه، اگرچه روش های کاهش ریسک موثری در ادبیات ذکر شده است، تعیین امکان و اثربخشی مفید بودنش در صنایع همچنان مشکل می نماید. بنابراین،کاربردها و شبیه سازی ها از صنایع جهت مقایسه موارد مختلف و روش های مدیریت ریسک مفید فایده خواهد بود. در این مطالعه، شبیه سازی به منظور درک چگونگی اثرگذاری ریسک برون سپاری بر عملکرد زنجیره تامین استفاده می شود.

3- روش شناسی

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.

3.1- طراحی ارزیابی کیفی ریسک

مدیریت ریسک موفق را نمی توان در یک مرحله برنامه ریزی کرد. مدیریت نیازمند تدوین برنامه مدیریت ریسک در مراحل متعدد می شود. تعدادی از عوامل برای تحلیل ریسک با SCR-FMEA در نظر گرفته شده است. SCR-FMEA به منظور کشف و تشخیص مشکل در مراحل مترقی (ابتدائی) استفاده شده است.

در مرحله اول، نیاز است وقایع در معرض ریسک شناسائی شوند. یعنی کشف و بررسی در برون سپاری زنجیره تامین. بنابراین، دامنه ی ID ریسک و وقایع در معرض ریسک تعریف می شوند. مرحله دوم تاکید می کند که بخش مهم تحلیل ریسک به کمی سازی ریسک بر می گردد بنابراین مسئول دامنه های مولفه ریسک مثل عوامل احتمال،عوامل تاثیر و عوامل کشف در SCR-FMEA می باشد. در مرحله سوم، بیان نتایج تمامی ریسکها جهت ایجاد درک رایج از تاثیری که هر ریسک شامل می شود ضروری است. درک نتایج جهت تدوین استراتژی به منظور حداقل سازی تاثیر منفی ریسک تحت دامنه کاهش ریسک پیشنهاد شده امری حیاتی است. در مرحله چهارم، روش درک هزینه و منفعت هر تصمیم برون سپاری مهم است و این مسئله از طریق تکنیک های آماری امکان پذیر است.

مرحله پنجم طراحی برنامه عمل است. در نهایت در مرحله ششم فرآیند تکرار شونده است زمانی که اقدام به ریسکها به نتایج مختلف منجر خواهد شد. در حالی که اندازه گیری ممکن است یک ریسک را بهبود بخشد، می تواند دیگری را تشدید کند. SCR-FMEA یک روش کیفی جهت تدوین و کاهش SCRها می باشد.

3.1.1- حالت ریسک-شکست و تحلیل اثر زنجیره تامین

یک زنجیره تامین موفق به شناسائی عالی ریسک بستگی دارد. وقوع ریسک می تواند منجر به نتایج نامطلوب و ایجاد وقفه در شبکه تامین شود. FMEA یکی از ابزارهای مهم تحلیل علت ونتیجه شکست می باشد. این چارچوب پیشنهادی از فرمت FMEA ( یعنی حالت شکست برای وقوع، شدت و کشف) جهت کمی سازی ، تحلیل و کمک به برنامه ریزی اقتضائی برای برون سپاری ریسکها در زنجیره تامین استفاده می کند. می توان این روش را به عنوان SCR-FMEA دانست چرا که مبتنی بر تکنیک معروف FMEA تغییر می کند. قبل از اینکه SCR-FMEA اجرا شود، ریسک بالقوه شناسائی شده و درون هر فاز پروژه فهرست بندی می شود. حین شناسائی ریسک، وقایع در معرض ریسک تشخیص داده می شوند و برنامه اقتضائی تدوین می شود. این تاثیر در قالب اعتبار بد، عدم رضایت مشتری، کاهش درآمد وافزایش هزینه نمایش داده می شود. امتیاز ریسک مبتنی بر احتمال ریسک، کشف و تاثیر در شکل 2 نشان داده می شود.

SCR-FMEAو FMEAدر تعریف مشخصه کشف با هم فرق دارند. بالاترین ارزش کشف FMEA به این معنا است که سازمان توانائی کشف ریسک را ندارد در حالی که ارزش پائین کشف به این معناست که سازمان قادر به یافتن ریسک است. در SCR-FMEA تعریف کشف به توانائی روش ها و فنون کشف جهت یافتن واقعه در معرض ریسک با زمان کافی برای برنامه ریزی یک احتمال وقوع و اقدام برای آن ریسک بر می گردد و عامل کشف مطابق با Carbone and Tippett (2004) تعریف می شود.

3.1.2- ارزیابی ریسک

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.

امتیازات ممکن است نیازمند داده های اضافی از متخصصین و بررسی FMEA گذشته است. کیفیت تحلیل ریسک انجام شده از طریق SCR-FMEA به شدت افزایش خواهد یافت اگر ورودی های تعیین امتیازات از متخصصان مجرب زنجیره تامین بدست آید. روند امتیازدهی برای عوامل تاثیر و کشف تکرار می شود. احتمال ریسک از طریق ارزش تاثیر ریسک افزایش می یابد که این ارزش به واسطه افزایش ارزش کشف برای هر ریسک زیاد می شود. زمانی که عوامل برای هریک از این 3 عامل وارد می شود، هم امتیاز ریسک و هم ارزش های RPN براساس فرمول زیر محاسبه می شود:

امتیاز ریسک= احتمال ریسک*تاثیر

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.