تحقیق حسابداری و منافع عمومی Accounting research and the public interest



"منافع عمومی" عبارتی است که ما به عنوان محققین حسابداری آن را با حسابداری با استفاده از انعکاس مرتبط می کنیم. وقتی درباره حسابداری و جامعه صحبت می کنیم به صورت غیرارادی هنجارها به موضوع راه می یابند، و لذا طبیعی می دانیم که به این مسئله پافشاری کنیم که حسابداری بایستی در خدمت منافع عمومی باشد. این زمینه به واسطه ی ادعاهای سنتی مبنی بر حفاظت حرفه حسابداری از مصالح عمومی، و به واسطه ی تئوریهای ریزاقتصادی و به شیوه جدیدی که تا اندازه زیادی مبنای تحقیقات حسابداری را تشکیل می دهند و حسابداری را به واسطه اطلاعات شفاف و قابل اعتماد برای سرمایه گذاران در جهت کمک به ارتقا و رفاه اجتماعی در نظر می گیرند، تقویت شده است. هرچند، تحقیق حسابداری که تصور منافع عمومی را زیر سئوال برده باشد به ندرت وجود دارد. محققین به ندرت مقصود از "منافع عمومی" را مورد خطاب قرار داده یا چگونگی ارتباط حسابداری با آن را مورد سئوال قرار می دهند. محققین (تحقیق کننده در خصوص) باور عمومی، به واسطه ی نمونه های ریز اقتصادی شان، مایلند تا ارتباط یک طرفه ای را بین حسابداری و منافع عمومی فرض کنند، ارتباطی که در آن حسابداری "بهتر" (یعنی قابل اعتمادتر، صادقانه تر، قابل مقایسه تر، به موقع تر، و مانند آن) برای رفاه اجتماعی بیشتر ایجاد می شود. حتی محققین منتقد هم برخی اوقات این ارتباط یک طرفه را می پذیرند اگرچه آنها معمولاً معتقدند که این ارتباط خراب شده است برای فراتر رفتن از این اجماع و آشکار کردن تحقیق درباره "منافع عمومی" در نظر گرفتن حسابداری و منافع عمومی به عنوان قانونی دوطرفه مفید است (در مقایسه با Neu، در آینده نزدیک می آیند) حسابداری آنقدر که ترجمه (نسخه) فوق واقعی و مخصوصی از منافع عمومی بسازد، در خدمت آن نیست و این "منافع عمومی" مخصوص به نوبه خود می طلبد و ایجاد می کند حسابداری را که نیازمند آن است. اینکه چگونه این فعل و انفعال اتفاق می افتد یک سئوال تجربی است. مقدر است تا تحقیق در این حوزه تجربی به کار گرفته شود، تا زمینه های پرسش را در مکانیزمها و تصورات بجایی که حسابداری و منافع عمومی را به هم مرتبط می کند و در مکانیزمها و تصوراتی که این موضوع خاص با هم جمع می کرده است آشکار کند. تکرار اخیر بحران حسابداری به شعله های تمایل در منافع عمومی دامن زده است، به نحوی که منتهی شده است به نگرانی عمده برای نقش (وظیفه) مشاغل و درخواستها برای آئین نامه ی بهتر. این مسئله معمای جالبی را ایجاد کرده است در حالی که فریاد عمومی راجع به اِن رُن و دُرلدکام مشکل می تواند مورد اغراق و مبالغه قرار گیرد و در حالی که بسیاری از محققین حسابداری حداقل با ایده تولید به موقع چیزی به صورت جدی برخورد نکرده اند، بازار تحقیق حسابداری آنگونه که یک نفر می تواند انتظار داشته باشد به انجام تحقیق حسابداری کمک نکرده بوده است. تعداد مقالات استفاده کننده از عبارت "منافع عمومی" در روزنامه های راهنمای حسابداری البته این یکی شامل شده است، از زمان اِن رُن به صورت قابل ملاحظه ای افزایش نیافته است.

ما بر این عقیده ایم که علت این امر مقدمتاً با طبیعت نظام مند شده بازار تحقیق حسابداری مرتبط شده است. در طرف ذخیره (موجودی)، خط مشی های آکادمیک در اطراف (حول) راه های تحقیقی خاص ایجاد شده و به زحمت به صورت تخصصی/ طبق عادت حاصل شده و با برنامه های تحقیقی سطح متوسط وسطح طولانی ترکیب می شوند. محور قرار دادن این برنامه ها جهت جلب موضوعات متداول شبیه درخواست از کشتی تفریحی است تا برای سوار کردن مسافر جامانده، دور زده و برگردد. در طرف "تقاضا" روزنامه های آکادمیک حسابداری، علایق، اهداف و موارد مورد بحثی دارند که فضای خُرده فروشی را جهت تحقیق در مسیرهای خاص، اختصاص می دهند. به همین خاطر است که درخواست از آکادمهای حسابداری جهت تهیه تحقیق در مسیرهای خاص، اختصاص می دهند. به همین خاطر است که درخواست از آکادمهای حسابداری جهت تهیه تحقیق در خصوص منافع عمومی که هم استانداردهای کیفی و هم انقباضهای موضوعی و روان شناسانه ی ضمنی روزنامه های راهنمای حسابداری را برآورده می کند دوبرابر سخت تر است. حتی اگر هم آن آکادمیها، مقالات تحقیقی در خصوص "منافع عمومی" تهیه می کردند، باز هم پیدا کردن جایگاهی توسط این مقالات قطعی نبود. به همین دلیل استراتژی های جدید جهت ایجاد فضاهای مطبوعاتی ضروری هستند، فضاهایی که موضوعات مربوط به حسابداری منافع عمومی می توانند در آنها مورد بحث و بررسی قرار گیرند. این فضاها می بایستی قبل از آنکه از محققین برای تهیه کار (تحقیق) توقع پذیرش مخاطرات کاری را داشته باشیم، ایجاد شوند. با ایجاد مجلّات جدید مانند حسابداری و منافع عمومی این فرآیند به خوبی در جریان است. تمایل مجله حسابداری، ممیزی و مسئولیت پذیری برای تهیه این موضوع خاص، به ادامه این فرآیند کمک می کند (این فرآیند را تداوم می بخشد).

هر کدام از مقالات (نوشته شده) در این موضوع، توسط کریستین کوپر، فراخوانی است جهت جنگ (اعلام جنگی است) برای آکادمی های حسابداری. کوپر چنین استدلال می کند که آکادمی به عنوان دانشمندان عمومی نقش مهمی به عهده دارند که مستلزم جلب دنیای اجتماعی است. نظیر کار قبلی در این نوع خاص (sikkaetal Neu-etal 2001,1995)، او (کوپر) پیشنهاد می دهد که آکادمی ها می توانند ارتباط نظری با حرکت های اجتماعی را عرضه کنند، لکن در عین حال چنین اظهار عقیده می کند که فشار کار آکادمیک باعث مجبور کردن آکادمی ها جهت درگیر شدن در کارهای بصورت اجتماعی مرتبط می شود.

کوپر با دلیل ثابت می کند که زبان حرفه ای نئورئالسم (نوواقع گرایی)، زبان گفتاری(یا نوشتاری) قدرتمند را تکمیل می کند، در عین حالی که به ما عباراتی مانند "بازار آزاد" را ارائه می کند که به عنوان آنچه او کلیّت ساختگی می خواند، مطرح می شوند. او استدلال می کند، که چنین عباراتی تصوراتی از بازارسازی جهانی ارائه می کند. نقش آکادمیک عبارتست از ارائه جایگزینها برای حکایت های اجتماعی برجسته و خصوصاً برای ایجاد امکان استماع فریاد فقراء و سایر گروه های در حاشیه قرار گرفته شده. به منظور انجام موفقیت آمیز این کار، کوپر چنین استدلال می کند که برای آکادمی حسابداری لازم است تا دنیای اجتماعی را در سطح منطقه ای درگیر کند. نکته تلویحی در این بحث این است که به منظور ارتقاءِ سطح منافع عمومی، اعضاءِ آکادمی می بایستی به لحاظ سیاسی در مقابل قدرت (قدرت طلبی) فعال باشند. در حالی که تمرکز اعضاء آکادمی (فرهنگستان) بر تجزیه و تحلیل و فرهنگ لغات است، کوپر با دلیل ثابت می کند که کلمات کافی نیستند (برای انجام کار) یا حداقل اینکه کلمات بدون استخدام (فرهنگ لغات) منطقه ای فاقد تأثیر و اعتبار هستند.

جشن دیلارد لیندا راشل کاوشی کاوشی ظریف در خصوص طبیعت شرارت اداری و نوع اداری، تشریفاتی و رویدادی خشونت استدلال می کند که مشخص کننده مدرنیته است (بُومَن 1989). همانند فُونِل (1998)، دیلارد و راشل هم چنین استدلال می کنند که حسابداری در راستای تکمیل عقلانیت سودمند نهفته در ورای چنین خشونتی، نقش کلیدی ایفا می کند. تعریف شغلی آنها از منافع عمومی، (بخاطر غیرمعمول بودن تعریف آنها) جالب است. این تعریف مرتبط شده با عقیده "جامعه در حال تداوم" جامعه ای که مصالح آن یکجور نیست، و لازم است تا مداوماً از طریق گفتگو (این تفاوت ها) با استفاده از کلمه ی در حال تداوم، تلویحاً فهمانده شده است. این تعریف هر کسی را از موازنه های ساکن و محاسبات تاریخی مربوط به ریز اقتصادهای به سبک کلاسیک دور نگه داشته، گستره سهامداران مورد خطاب را وسعت داده و بدان نکته تأکید می کند که دیگرانی که فریادرسانی ندارند اما دارای تاریخی هستند که باید مورد احترام قرار گیرد و آینده ای که مورد حفاظت، می بایستی مورد توجه قرار گرفته شوند.

دیلارد و راشل صرفاً به توصیف مکانیزمهایی که به سبب آنها حسابداری به شرارت اداری اضافه می شود، راضی نمی شوند (اغناء نمی شوند). آنها هم چنین به دنبال چارچوب هایی هستند برای روشنگری و تغییر (پیرولافلین1987)، از طریق جمع بندی مجدد اشکال اجتماعی مسئولیت در سازمان های دارای سلسله مراتب از طریق تغییرات در ساختارهای فنی و فرهنگ های مربوط به سازمان ها و از طریق تغییرات در شیوه ای که حسابداری را آموزش می دهیم. این نتیجه گیری توصیفی نسبت به تحقیق آنها تا اندازه ای می تواند باعث ناراحتی برخی محققین شود. در حالی که کوپر به دنبال اعضاء آکادمی می فرستد تا در فعالیت محلّی وارد شوند، دیلارد و راشل پیشنهادی می کنند مبنی بر اینکه تحقیق در آموزش واقعی ما می بایستی به شکل مستقیم تری با ایجاد شریاط مساعد در جهت منافع عمومی، درگیر شود. اینکه این پیشنهادها می توانست دوره ای باشد برای تعدادی از ما که نقش های انفعالی یا رصدکننده گی را ترجیح می دهیم، نشانه ای است از مقدار فضای موجود برای مناظره گسترده تر آکادمیک در خصوص موضوعات منافع عمومی.

نوریو سواب یک دیدگاه ژاپنی را مطرح می کند. او تعریفی از منافع عمومی را به کار می بردکه از نظریه پردازی انتخاب عقلانی سرچشمه می گیرد، نظریه پردازی که اقتصادیات به سبک جدید را تقویت و پشتیبانی می کند. او استدلال می کند که منافع عمومی یک مفهوم مستقل در اقتصادیات (علم اقتصاد) به سبک جدید نیست، بلکه یک ته مانده اضافی صف است پس از آنکه یک فرد پدیده های اجتماعی را به انتخابهای عقلانی فردی متلاشی کرده است او سپس این تعریف را در آزمایشش مربوط به نقش معانی و بیان حسابداری در ژاپن طی احصلاحات منظم اخیر، به کار می برد تا انتشار منطق (شیوه استدلال) صنفی در اصلاحات را نشان دهد. سواب استدلال می کند که در حالی که اصلاحات نسبت داده شده بودند به مفهومی از اجتماعی ساخته شده از منافع اشخاص، خود اصلاحات منظم این منافع شخصی را شکل دادند. در راستای این تحقیق گذشته (کوکوبو و سواب 1996)، تحقیق سواب به ما یادآوری می کند که تصورات مربوط به منافع عمومی به طرق مختلف در تنظیمات زمانی/ فضایی متفاوت، تشکیل شده اند.

شهزاد الدین و ماتئوتسامنی، در مقابل شیوه ی تحلیلی سواب، به صورت تجربی تعریفی مشکوک و موجود از منافع عمومی را مورد اعتراض قرار می دهند. آنها فعالیت های تجاری متعلق به دولت در کشور غنا را به لحاظ سهم شان در استخدام کاهش جریان مبادلات خارجی، و تولید درآمد مالیاتی، ارزیابی می کنند، معیارهایی که تعریفی از تأمین منافع عمومی منتزع شده از اسناد بانک جهانی را تشکیل می دهند. آنها سپس تأثیر تنظیمات ساختاری بانک جهانی را مورد توجه قرار می دهند تا ببینند آیا این تنظیمات منافع عمومی را اینگونه که بانک جهانی و مقامات رسمی غنا ادعا کرده اند، تأمین کرده است. کار تحقیقی ادین و تسامنی کار تحقیقی اخیر را که نتایج منافع عمومی مرتبط شده با فعالیت های سازمان های بین المللی نظیر بانک جهانی در کشورهای "جنوب" را مورد آزمایش قرار داده است، ادامه می دهد. (برای مثال راهامان و لاورِنس، 2001؛ ادین و هاپر، 2001).

جهت مشاهده متن کامل، فایل ترجمه را دانلود نمایید.